بررسی جنبه های زیست محیطی ایستگاه انتقال مواد زائد جامد در شهر تهران (مطالعه مورد مناطق 2، 5 و 15)

رشد جوامع شهری، شهرنشینی، پیدایش کلان شهرها و متعاقب آن افزایش میزان زایدات و زباله های شهری، علاوه بر افزودن مشکلات شهری، تهدیدی جدی برای محیط زیست و بهداشت افراد جامعه می باشند که این مشکلات از یکسو، و نیاز به ایستگاه های انتقال جهت تجمع موقت زباله از سوی دیگر، سبب توجه به این مساله را فراهم نموده است.
هدف از این مطالعه بررسی جنبه های زیست محیطی ایستگاه های انتقال زباله در خصوص وضعیت میزان سر و صدا و شیرابه موجود در محوطه ایستگاه ها، همچنین پراکندگی بو و وضعیت سر و صدا در زمان فعالیت ایستگاه ها در مناطق مسکونی بوده است. جهت انجام این اهداف، ابتدا نمونه برداری و اندازه گیری هایی در هر ایستگاه صورت گرفت. علاوه بر آن جهت بررسی احتمالی اثرات آلودگی صوتی و بویایی به شهروندان ساکن در مناطق مذکور و همجوار با ایستگاه های انتقال، پرسشنامه هایی نیز تهیه و تکمیل گردید. اهم نتایج نشان داد که سابقه سکونت اغلب ساکنین بیش از 5 سال بوده و 80% ساکنین از آلودگی صوتی ناشی از فعالیت ایستگاه ها به خصوص در شب رنج می برند و 85% ساکنین از آلودگی ناشی از انتشار بوی مواد زاید در محیط مسکونی آزار می بینند.
تحقیقات نشان می دهد که امکانات بهداشتی موجود در ایستگاه ها و لوازم ایمنی مانند ماسک در 90% ایستگاه ها وجود ندارد.
نتایج تحقیق حاکی از آن است که میزان آلودگی ناشی از شیرابه مواد در کف ایستگاه ها که سرانجام به درون خاک و یا آب وارد می گردد، بسیار بالاتر از میزان استاندارد پیشنهادی سازمان حفاظت محیط زیست است. با نمونه برداری از شیرابه نیمه تریلر میزان میانگین COD، BOD،TDS و PH از کلیه ایستگاه های مورد مطالعه به ترتیب برابر 16744، 27522، 685.11 میلی گرم در لیتر و PH برابر 5.5 بوده است که در تمامی این موارد از حد استاندارد خروجی فاضلابها بیشتر می باشد.
بر طبق تحقیقات انجام شده 98 درصد ایستگاه ها فاقد سیستم جمع آوری شیرابه مانند سپتیک بوده و برای جمع آوری شیرابه از چاه استفاده می شود. در 95 درصد ایستگاه ها به دلیل شستشوی ماشینهای حمل زایدات، آب آلوده به راحتی در محوطه ایستگاه جاری و وارد جوی آب، کانالها و خاک می شوند.