کارآیی سیستم خود حذفی محرمانه و حذف به تشخیص پزشک بر سلامتی خون در اهداکنندگان ساری و بهشهر

سابقه و هدف تضمین سلامتی خون از اهداف اساسی سازمان های انتقال خون در دنیاست. در همین راستا، در سازمان انتقال خون ایران از سیستم های غربالگری اضافی مانند خود حذفی محرمانه (Confidential Self Exclusion) و حذف (Failed) در کنار آزمایش های تشخیص عفونت های قابل سرایت کمک گرفته شده است. هدف از این تحقیق بررسی کارآیی این دو سیستم در بهبود و ارتقای ایمنی خون های اهدایی می باشد.
مواد وروش ها این مطالعه مقطعی گذشته نگر، بر روی کلیه افرادی که در سال 1384 به پایگاه های انتقال خون ساری و بهشهر مراجعه نموده بودند، انجام شد. اطلاعات مربوط به مشخصات فردی و نتایج آزمایش های سرولوژیکی افراد از رایانه مرکزی سازمان مرکزی انتقال خون ساری جمع آوری و در سه گروه اهداکنندگان سالم، خود حذفی محرمانه و حذف مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار 12 SPSS و آزمون مجذور کای (Chi-square) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته ها در طی 12 ماه، از مجموع 17036 نفر اهداکننده خون، 16694 نفر(98%) از گروه اهداکنندگان سالم، 225 نفر(5/1%) از گروه حذف و 87 نفر(5/0%) از گروه خود حذفی محرمانه بودند. درصد آلودگی با ویروس های مختلف(ایدز، هپاتیت B و هپاتیت C) در آن ها به ترتیب 04/3، 9/3 و 2/9 درصد بود. درصد آزمایش الیزا مثبت برای HBs-Ag، HCV-Ab و HIV-Ab به ترتیب در گروه کنترل 74/0، 9/1 و 29/0 درصد، در گروه حذف 4/0، 5/3 و 0 درصد و در گروه خود حذفی محرمانه 6/4، 6/4 و 0 درصد بود.
نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان می دهد که درصد آلودگی در گروه خود حذفی محرمانه تقریبا 1/3 برابر گروه کنترل یعنی اهداکنندگان سالم بوده است و می تواند تاییدی بر مفید بودن روش خود حذفی محرمانه و احتمال حذف افراد آلوده در مرحله پنجره باشد. هم چنین به نظر می رسد در مورد سیستم حذف باید مطالعات بیشتری صورت گیرد.