کارآزمایی بالینی تنظیم قند خون بیماران دیابتی نوع 1 با استفاده از پمپ انسولین

درمطالعات گوناگون استفاده از پمپ (انفوزیون مداوم زیر جلدی انسولین) نتایج قابل ملاحظه ای در حفظ و کنترل قند خون افراد دیابتی نوع 1 داشته است. با توجه به محدودیت هایی نظیرمسایل تکنیکی و نیاز به آموزش، مطالعه حاضر به روش کارآزمایی بالینی و بدون گروه مقایسه برای بررسی تاثیر استفاده از پمپ در تنظیم قند خون بیماران دیابتی نوع 1 انجام شد. این مطالعه احتمالا اولین گزارش رسمی استفاده از پمپ و مقایسه با قبل از آن در کنترل قند خون در ایران می باشد.
9 بیمار دیابتی نوع یک (بدون عوارض دیابت) به مدت 6 ماه تحت درمان با استفاده از پمپ قرار گرفتند. بررسی اثربخشی این روش درمانی در کنترل بیماری با مقایسه سطح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1C) قبل و پس از درمان با پمپ و جهت بررسی عوارض احتمالی آن از میزان بروز هیپوگلیسمی استفاده شد.
7 مرد و 2 زن، در محدوده سنی 39-15 سال و با سابقه 0.1-15 سال ابتلا به دیابت مورد مطالعه قرارگرفتند. میانگین HbA1C بیماران از %8.6 در ابتدای مطالعه به %7.1 پس از 6 ماه استفاده از پمپ رسید که این اختلاف از نظر آماری قابل ملاحظه بود (P=0.03). متوسط نیاز به انسولین از 66 واحد روزانه در آغاز مطالعه به 56 واحد روزانه در انتهای مطالعه و با اختلاف آماری قابل ملاحظه (P=0.03) کاهش یافت. تغییرات قابل ملاحظه قند خون ناشتا، هیپوگلیسمی بالینی و تغییرات بارز وزن مشاهده نشد.
استفاده از پمپ در درمان بیماران دیابتی نوع 1 در ایران، احتمالا روشی موثر و بی عارضه در کنترل قند خون بیماران می باشد. البته ما در رابطه با عوارض این روش نمی توانیم به طور قطع قضاوت نماییم.