مطالعه اثرات پست کاندیشنینگ ایسکمیک و فارماکولوژیک ناشی ازمصرف ال- کارنیتین بر روی اندازه انفارکت متعاقب ایسکمی - پرفیوژن مجدد درقلب ایزوله

در این مطالعه، اثرات پست کاندیشنینگ ایسکمیک (IPC) و پست کاندیشنینگ فارماکولوژیک (PPC) ناشی از مصرف ال- کارنیتین (L-Car) بر روی اندازه انفارکت متعاقب ایسکمی- پرفیوژن مجدد (I/R) در قلب ایزوله بررسی و مقایسه شده اند.

موش های صحرایی نر در یکی از گروه های کنترل، IPC و سه گروه PPC تحت درمان با L-Car تقسیم شده و بعد از بیهوشی با پنتوباربیتال سدیم (50 میلیگرم بر کیلوگرم)، قلب آنها بسرعت ایزوله گردیده و با اتصال به دستگاه لانگندورف، با محلول کریس کاربوژن دار تغذیه شدند. گروه کنترل و IPC در طول زمان تثبیت و نیز 30 دقیقه ایسکمی ناحیه ای و 120 دقیقه پرفیوژن مجدد محلول کریس معمولی دریافت داشتند ولی به محلول کریس گروه های PPC از ده دقیقه قبل از شروع پرفیوژن مجدد تا ده دقیقه بعد از آن به ترتیب غلظت های 0.5، 2.5 و 5 میلی مول L-Car افزوده شد. پس از اتمام پرفیوژن مجدد، اندازه انفارکت با روش تری فنیل تترازولیوم کلراید و پلانیمتری اندازه گیری شد.

نتایج نشان دادند که IPC و PPC هر دو موجب کاهش معنی دار در اندازه انفارکت در مقایسه با گروه کنترل می گردند. اندازه انفارکت در گروه کنترل 2.9±46.3 درصد بود اما در گروه IPC به 1.5±22.6 (p<0.001) و در گروه های PPC تحت درمان با غلظت های 0.5، 2.5 و 5 میلی مول L-Car به ترتیب 4.0±41.8 (p>0.05)، (p<0.001) 28.1±2.0 و 3.9±25.4 درصد (p<0.001) کاهش یافتند. به جز در مورد غلظت 0.5 میلی مول از L-Car، مقایسه کاهش درصد ناحیه انفارکته بین سایر گروه های PPC با یکدیگر و همچنین با گروه IPC تفاوت آماری معنی داری نشان نداد.

این مطالعه، وجود اثرات محافظتی IPC و L-Car به عنوان یک عامل PPC بر علیه آسیب های ایسکمیک قلب با کاهش اندازه انفارکت در طی I/R را نشان داد.