بررسی نقش آموزش در رشد اقتصادی مورد: استان فارس

بر اساس نظریه سرمایه انسانی درباره ارتباط آموزش و توسعه اقتصادی، بهبود بهداشت عمومی، مهارت و انگیزه نیروی کار، موجب بهبود بهره وری نیروی کار می شود و آموزش با بهبود کیفیت افراد، عاملی موثر در رشد اقتصادی به شمار می آید. در این مقاله با استفاده از الگوی رشد تعمیم یافته سولو، نقش آموزش در رشد تولید استان فارس طی سال های 1355 تا 1379 مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور از شاخص های آموزشی کمی و کیفی متعدد، به عنوان نهاده تولید، استفاده شده است.
نتایج حاکی از تاثیر معنادار نرخ ثبت نام مقاطع متفاوت تحصیلی، نسبت دانش آموزان به کادر آموزشی در مقاطع مختلف و نرخ باسوادی در استان، به منزله متغیرهای کمی و کیفی، بر رشد تولید در استان است. با توجه به نتایج، اشاعه و ترویج سواد آموزی در مناطق مختلف استان و برای گروه های متفاوت جنسی و سنی، تشویق و در صورت امکان اجباری کردن فراگیری آموزش های قبل از متوسطه، آموزش مهارت ها و تخصص های مشخص در دوره متوسطه و رعایت استاندارد های مورد پذیرش برنامه ریزان آموزشی در زمینه کیفیت آموزش، موجبات رشد بیشتر تولید سرانه را در استان فراهم می آورد.
بهبود شاخص های کیفی در کنار بهبود شاخص های کمی آموزشی، در رشد تولید سرانه استان موثر است.