بررسی تاثیر کارودیلول برفونکسیون سیستولیک قلبی در کودکان مبتلا به کاردیومیوپاتی دیلاتیو و نارسایی قلبی

نظر به شیوع نارسایی قلبی و کاردیومیوپاتی دیلاتیو در کودکان و تحقیقات نادر در مورد تاثیر کارودیلول بر فونکسیون سیستولیک قلبی در کودکان و نیز گزارشات متفاوت از عوارض مصرف آن و به منظور تعیین تاثیر کاردیلول بر شاخص های فونکسیون سیستولیک قلبی کودکان این تحقیق روی مراجعین بیمارستان بوعلی سینا در سال 1384 انجام گرفت.
تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی ازنوع دوسوکور روی تعداد 30 کودک مبتلا به نارسایی قلبی یا کاردیومیوپاتی انجام گرفت. بیماران پس از مشابه سازی از نظر سن، وزن و نوع بیماری به طور تصادفی به گروه های مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد رژیم سه دارویی دیگوکسین، فوروزماید، کاپتوپریل به همراه کارودیلول و در گروه شاهد همان سه دارو به همراه دارونما داده شد. تاثیر داروها بر تغییرات شاخص های اکوکاردیوگرافیک فونکسیون سیستولیک شامل LVEDV (LV End Diastolic Volume)، LVESV (LV End Systolic Volume)، LVEF (Left Ventricular Ejection Fraction) و EPSS (E Point Septal Separation)، قبل و بعد از 6 ماه با آمار t-test و Mann-Whitney مورد قضاوت آماری قرار گرفت و نیز میزان هر یک از شاخص ها در پیگیری 6 ماهه گزارش گردید.
تعداد 14 بیمار گروه شاهد و 16 بیمار گروه کارودیلول مشابه بودند. تغییرات درصد شاخص شامل افزایش LVEF در گروه شاهد برابر 1.21±1.63 و در گروه مورد 2.69±1.92 بود (P<0.04). کاهش در شاخص EPSS در گروه شاهد معادل 1.45±1.20 و در گروه مورد (P<0.01) 2.89±1.54 و افزایش در شاخص LVESV در گروه شاهد 0.24±0.60 و در گروه مورد (P<0.02) 1.03±1.05. در شاخص LVEDV تغییر معنی داری ایجاد نشد. در هیچ یک از بیماران گروه های مورد و شاهد عوارض دارویی به وجود نیامد.
کارودیلول یک داروی موثر و کم عارضه در کودکان مبتلا به نارسایی قلبی و کاردیومیوپاتی می باشد.