بررسی انجام حرکات تکراری و متناوب دهان در دانش آموزان پسر هنجار و کم شنوا

بر پایه بررسی های گذشته، کاهش شنوایی منجر به نقص هماهنگی عضلات و ساختارهای اساسی درگیر در تکالیف زمان بندی حرکتی گفتار می شود و در فراگیری صداهای گفتار تاثیر منفی می گذارد. از این رو، هدف از انجام این پژوهش، مقایسه توانایی انجام حرکات تکراری و متناوب (دیادوکوکینزیس) دهانی توسط دانش آموزان پسر سالم و دانش آموزان دچار کم شنوایی است.
این مطالعه روی 61 دانش آموز دبیرستانی پسر 18-15 ساله انجام شد که 46 نفر از آنها دچار افت شنوایی متوسط- شدید، شدید و عمیق بوده، و 15 نفر آنها شنوایی هنجار داشته اند. مدت زمان صرف شده برای انجام تکالیف دیادوکوکینزیس دهانی، با نرم افزار تحلیل گر گفتاری Dr.Speech نسخه چهارم سنجیده شد. سپس داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
گروه دارای شنوایی هنجار تمام تکالیف دیادوکوکینزیس را نسبت به گروه دارای کاهش شنوایی سریع تر انجام داده اند غیر از گروه مبتلا به کم شنوایی متوسط- شدید، که در بیشتر تکالیف تفاوت معنی داری نداشتند. در بین گروه مبتلا به کم شنوایی نیز عملکرد گروه دچار افت شنوایی عمیق با دو گروه دیگر تفاوت معنی داری داشت.
نتایج این پژوهش همانند بیشتر تحقیقات مشابه، حاکی از وجود مشکل در زمانبندی های حرکتی گفتار در افراد دچار کاهش شنوایی است. در مجموع تفاوت ها نشان می دهند اختلالات موجود در زمانبندی های حرکتی گفتار با درجات مختلف کاهش شنوایی همسو می باشند.
کلید واژه: کاهش شنوایی، دیادوکوکینزیس دهانی، زمانبندی های حرکتی گفتار، پسران دبیرستانی