روان کاوی از سه منظر فلسفی

روانکاوی یکی از جریان های مهم فکری قرن بیستم محسوب می شود که از سوی زیگموند فروید، پایه گذاری شد. فروید، برخی مفاهیم بسیار مهم (برای مثال مفهوم ضمیر ناخودآگاه و یا نقش امیال سرکوب شده در شخصیت فرد) را وارد روان شناسی پس از خود کرد؛ هدف از این نوشتار، آشنایی با پاره ای از مباحث فلسفی و الهیاتی طرح شده در باب روانکاوی است. در ابتدا، آراء کارل پوپر (19941902)، فیلسوف بریتانیایی طرفدار فلسفه تحلیلی، مورد بررسی قرار می گیرد. پس از آن دیدگاه ژاک لاکان (19811901)، فیلسوف فرانسوی متعلق به سنت فلسفی اروپای قاره ای و یکی از فیلسوفان نزدیک به جریان فلسفی پست مدرنیسم که روانکاوی را وارد فلسفه کرد، را مورد بررسی قرار داده و در پایان نظر پل تیلیش (19651886)، فیلسوف آلمانی و الهیدان پروتستان مذهب که عقاید او در الهیات جدید بسیار مورد توجه اند و او هم توجه خاصی به اگزیستانسیالیسم و روانکاوی در آرای الهیاتی خویش دارد، مورد مداقه قرار خواهد گرفت.