کاربرد PCR با استفاده از پرایمرهای کد کننده پروتئین های غشای خارجی Ompw جهت تعیین هویت ویبریوکلرا و مقایسه آن با روش های استاندارد کشت و تست های بیوشیمیایی

ویبریو کلرا عامل بیماری اسهالی وبا می باشد، که بعنوان عامل بیماری و مرگ و میر بسیاری از مناطق جهان محسوب می گردد. سویه های O1 و O139 ویبریو کلرا عامل ایجاد کننده وبای کلاسیک بوده و دیگر سویه های ویبریو کلرا از جمله ویبریوهای غیر آگلوتینه شونده (NAG) می توانند عامل بیماری اسهالی در انسان بصورت تک گیر باشند. به دلیل مشابهت خصوصیات بیوشیمیایی، تعیین هویت این ارگانیسم را مشکل ساز می نماید. در تحقیق حاضر انجام تکنیک PCR جهت تعیین هویت ویبریو کلرا مورد استفاده قرار گرفت و نیز سویه های NAG جداشده از نظر سروتیپ O139 مورد بررسی قرار گرفتند.
تعداد 156 مورد ویبریو کلرای جدا شده از نمونه های محیطی و بالینی توسط کشت و تست های بیوشیمیایی و سروتایپینگ، از نظر مولکولی مورد بررسی قرار گرفتند. تست PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاص کد کننده پروتئین های غشا خارجی (OmpW) برای تایید موارد ویبریو کلرا و پرایمرهای اختصاصی O139-rfb برای جستجوی سروتایپ O139 روی سویه های NAG انجام گرفت.
در روش متداول آزمایشگاهی، 6 مورد به عنوان ویبریو کلرای التور O1 سروتایپ اوگاوا (5 عدد) و هیکوجیما (یک عدد) و 150 مورد بعنوان سوش های غیر آگلوتینه شونده ویبریو کلرا (NAG) جدا سازی شدند. توسط تکنیک PCR، از 156 نمونه، 136 نمونه (87.1%) مثبت شد که نتایج کشت را تایید می نمود. هیچیک از سویه های NAG توسط پرایمرهای اختصاصی O139 مثبت نگردیدند.
در تحقیق حاضر تکنیک PCR مزیت قابل توجهی نسبت به روش های تشخیصی غیر مولکولی نشان نداد. گونه غالب ویبریوکلرا در منطقه مورد بررسی NAG تشخیص داده شد. تعداد موارد معدود بیماریزای جدا شده سروتیپ O1 اوگاوا بود و هیچ موردی از O139 در منطقه شناسایی نگردید.