پترولوژی-پتروفابریک و انواع دگرگونی های مجموعه افیولیتی نائین (ایران مرکزی)

مجموعه افیولیتی شمال نائین، متشکل از توده های لرزولیتی-گابرویی (پگماتیتی) بوده و هارزبورژیت ها، آمفیبولیتها، گابروهای ایزوتروپ، پیلولاواها، دایک ها و سیل های گابرویی، دایک های پیروکسنیتی، دایک های ورلیتی و آلودگی های گابرویی نیز از واحد های سنگی دیگر این مجموعه می باشند. سکانس پوسته ای این مجموعه افیولیتی با ضخامت کم شامل حجم محدودی از پیلولاواها و گابرو های ایزوتروپ می باشد که در ترازهای بالاتر به آهک های پلاژیک و چرتها ختم می شوند. آمفیبولیت های موجود در این مجموعه را می توان به گارنت آمفیبولیت های دارای لینه آسیون هورنبلند، آمفیبولیت میلونیت ها با لینه آسیون کششی آمفیبول و آمفیبولیتهای توده ای بدون فولیاسیون تقسیم نمود. اسپیلیتها از دیگر واحد های دگرگون شده این مجموعه افیولیتی هستند که شامل پیلولاواها، دیابازها، گابروهای ایزوتروپ و توفیتها-ماسه سنگ های توفیتی اسپیلیتی می باشند. متاگابروها همراه با متاپریدوتیت ها و سرپانتینیتها از فراوانترین واحدهای دگرگونی این مجموعه می باشند. گابروهای پگماتیتی به صورت خمیر مذاب (Melt Mush) صعود نموده اند. تغییر شکل پلاستیکی شدید کلینوپیروکسن های این گابروها موید این امر می باشد. دایک های ورلیتی حالت تمرکز استرس یا برش را در زونهای برشی به وضوح نشان می دهند. مقادیر بالای Cr و MgO# در گابروهای ایزوتروپ نسبت به بازالتها نشان میدهد که گابروها می توانند در تعادل با گوشته فوقانی باشند. با توجه به خردشدگی و به هم ریختگی شدید این مجموعه افیولیتی از یک طرف و نازک بودن سکانس پوسته ای، وجود توده های حجیم سرپانتینی با ادخالهایی از سنگ آهک، ناهمگن بودن رفتار پلاستیکی کانی ها در سکانس گوشته ای از طرف دیگر نشان می دهند که این مجموعه افیولیتی بخشی از یک گسل ترانسفورم اقیانوسی مرتبط با یک محور اقیانوسی با سرعت کم گسترش می باشد.