تعیین مقدار هپارین کافی جهت کاردیوپولمونری بای پس توسط ATC

در جراحی قلب باز جهت انجام بای پس قلبی ریوی به علت تماس خون بیمار با یک سیستم خارجی احتمال لخته شدن خون حتمی است، لذا تزریق هپارین به بیمار قبل از شروع عمل ضروری است. تست انتخابی جهت تعیین کفایت هپارین تزریق شده،(Activated clotting time) ACT می باشد، در بیمارستان شهید مدنی تبریز به صورت روتین به دلیل عدم دسترسی مداوم به ACT، هپارین بدون کنترل تزریق و در انتهای عمل با پروتامین خنثی می شود. هدف از این مطالعه بررسی قابل اعتماد بودن روش روتین تجویز هپارین و خنثی سازی اثرات آن توسط پروتامین در مقایسه با مقدار تجویز شده این داروها به روش کلاسیک با کنترل ACT می باشد، در روش کلاسیک دوزهای نگهدارنده هپارین و دوز پروتامین از روی منحنی هپارین ACT تعیین و تجویز می شود. در این مطالعه تعداد 100 بیمار که تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر، تعویض و ترمیم دریچه و ترمیم نقص مادرزادی تحت بای پس قلبی ریوی قرار گرفته بودند پس از گرفتن ACT شاهد طبق روتین بخش 3mg/kg هپارین تزریق شده و هر ساعت 50mg دوز نگهدارنده تجویز شد، نمونه دوم ACT پس از تزریق هپارین و نمونه سوم در انتهای بای پس قلبی ریوی قبل از تزریق پروتامین گرفته شد و در آخر نمونه چهارم پس از خنثی سازی اثرات هپارین توسط پروتامین به مقدار 4.5mg/kg به عمل آمده و نتایج بدست آمده با مقادیر نرمال ACT (120 ثانیه شاهد و بالای 400 ثانیه زیر بای پس) با استفاده از آزمون آماری One sample-t-test مقایسه شد. میانگین ACT شاهد بیماران قبل از تزریق هپارین 128.8 ثانیه بود که با مقدار نرمال آن که 120 ثانیه می باشد تفاوت معنی داری نداشت. 0.2=P. میانگین ACT پس از تزریق هپارین (572 ثانیه) و ACT قبل از تزریق پروتامین (599 ثانیه) بود که تفاوت معنی داری با مقدار مورد انتظار (400 ثانیه) در حین بای پس داشت، به ترتیب 0.0001=P و 0.0001=P، میانگین ACT پس از تزریق پروتامین (124.9 ثانیه) بود که با مقدار نرمال (120 ثانیه) تفاوت معنی دار آماری نداشت (0.4=P). با این روش مشخص می شود که روش روتین تجویز 3mg/kg هپارین قبل از شروع بای پس قلبی ریوی و 50mg هپارین در هر ساعت جهت نگهداری و تجویز پروتامین با دوز 1.5mg/kg به ازای هر 1mg هپارین تجویز شده جهت خنثی سازی اثرات هپارین قابل اعتماد بوده و در مواقعی که ACT در دسترس نیست برای بیماران قابل استفاده است.