مقایسه بالینی روش بازسازی هدایت شده بافتی (GTR) به وسیله غشا کلاژنه و پیوند استخوان، با روش پیوند نسج همبندی در درمان تحلیلهای لثه

امروزه به علت افزایش تقاضای بیماران برای تامین حداکثر زیبایی، پوشش سطح عریان ریشه، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. از میان تکنیک های ارایه شده، بیشترین احتمال بازسازی انساج پریودنتال با استفاده از اصول (GTR) Guided Tissue Regeneration اتفاق می افتد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بالینی روش GTR-based root coverage با غشای کلاژنه و پیوند استخوان و روش (SCTG) Subepithelial Connective Tissue Graft (کنترل مثبت) در درمان تحلیل های لثه ای انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی 11 بیمار (9 زن و 2 مرد، 25-52 ساله) با 31 تحلیل لثه ای کلاس I و II میلر (عمق تحلیل £ 2 میلیمتر) مورد بررسی قرار گرفتند. ضایعات جهت درمان تحلیل لثه به صورت تصادفی در دو گروه SCTG و GTR تقسیم شدند. متغیرهای مطالعه شامل عمق تحلیل (RD)، سطح چسبندگی بالینی(CAL) و عمق پروبینگ (PD) در مید باکال و عرض تحلیل در سطح CEJ بودند که قبل از مداخله و 6 ماه بعد اندازه گیری شدند، یافته ها توسط آزمون آماریIndependent t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
با مقایسه نتایج اولیه و 6 ماه بعد مشاهده شد، هر دو روش به صورت معنی داری باعث کاهش عمق تحلیل (=GTR 2.1 میلیمتر، 2.3=SCTGمیلیمتر، P<0.0001) و بهبود سطح چسبندگی بالینی (GTR= 2.1 میلیمتر، =SCTG 2.5 میلیمتر، P<0.0001) شدند. بعد از 6 ماه متوسط پوشش ریشه با روش GTR، 62% و با روش SCTG، 74 % به دست آمد.
براساس مطالعه حاضر، در هر دو روش، نتایج کلینیکی مشابه هم بودند. استفاده از غشای کلاژنه و یک پیوند استخوان، ممکن است نیاز به برداشت بافت پیوندی از خود بیمار را بر طرف نماید.