الگوی چین خوردگی در نشهته های دگرگونی منطقه فاریاب (جنوب خاوری پهنه سنندج - سیرجان)

منطقه فاریاب در انتهای جنوب خاوری پهنه سنندج- سیر جان در بخش داخلی کوهزاد زاگرس واقع شده و با واحد های سنگ شناسی پالئوزوییک، دو مرحله چین خوردگی را نشان می دهد. این دو مرحله چین خوردگی در شرایط دگرشکلی شکل پذیر و الگوی چین خوردگی مکرر، به صورت پیشرونده رخ داده است. چینهای خوابیده نسل اول با سطح محوری دارای شیب متوسط به سمت شمال و میل محوری متغیر به سمت شمال باختر تا جنوب باختر در تمام واحد های سنگ شناسی منطقه مورد مطالعه دیده می شوند. در تداوم چین خوردگی نسل اول، راندگی هایی در یالهای برگشته چینها روی داده است. تاثیر بارز راند گی ها در حوضه مرکزی در شمال اندیس طلای زرترشت و لبه جنوبی این حوضه با جایگیری ورقه های عظیم از کالک شیست با میان لایه های مرمری کمپلکس سرگز به خوبی مشخص است. چین خوردگی نسل اول تحت سازوکار جریانی- خمشی، یالهای برگشته بریده شده، پهنه های برشی وابسته به راندگی ها و دگرگونی واحدهای سنگی در رخساره شیست سبز از ویژگی های مرحله اول چین خوردگی است. مرحله دوم به وسیله چین خوردن مجدد سطح محوری چینهای نسل اول در مقیاس بزرگ در سه تاقدیس پاسفید، زرترشت و زهمکان به خوبی دیده می شود. در این مرحله از چین خوردگی، راندگی های نسل قبلی نیز چین خورده اند. داده های ساختاری، تنوع جهت یابی محورهای چین خوردگی نسل دوم را از S45W تا N80W نشان می دهد که الگوهای تداخلی Z on S، M on S وS on S به خوبی معرف هم محور بودن دو نسل چین خوردگی هستند.