مقایسه ضخامت مرکز قرنیه براساس دو روش اولتراسوند و اورب اسکن II در چشم های عادی و لیزیک شده

مقایسه دو روش اولتراسونوگرافی و اورب اسکن (Orbscan II) II در اندازه گیری ضخامت مرکزی قرنیه در چشم های عادی و چشم های لیزیک شده.
روش پژوهش: مطالعه به روش مقایسه ای آینده نگر بر روی 168 فرد داوطلب لیزیک و 42 فرد بعد از جراحی لیزیک انجام شد. چشم های لیزیک شده، بدون کدورت قرنیه بودند. ابتدا ضخامت مرکزی قرنیه توسط دستگاه اورب اسکن II اندازه گیری شد و سپس چشم بیمار بی حس گردید و اندازه گیری توسط اولتراسوند تکرار شد. در نهایت، ضخامت مرکزی قرنیه در دو گروه با دو روش فوق مقایسه گردید.
میانگین ضخامت مرکزی قرنیه در چشم های عادی، به روش اولتراسوند 538.7 ± 47.4 میکرون و به روش اورب اسکن II برابر 542.7 ± 52.2 میکرون بود (P<0.04). میانگین ضخامت مرکزی قرنیه در چشم های لیزیک شده، به روش اولتراسوند 477.8 ± 38.2 میکرون و به روش اورب اسکن II برابر 469.5 ± 47.2 میکرون بود (P<0.02). ضخامت مرکزی قرنیه در چشم راست و چپ در هر گروه، به لحاظ آماری یکسان بود. سن و جنس نیز اثری بر روی نتایج نداشتند. در پایان، هم خوانی دو دستگاه با آزمون پیرسون مقایسه شد که در هر گروه، بین دو روش هم خوانی مثبت وجود داشت؛ به طوری که در چشم های عادی، (P=0.000) r=0.87 و در چشم های لیزیک شده، (P=0.000) r=0.88 بود.
میزان ضخامت مرکزی قرنیه، براساس اورب اسکن II در مقایسه با اولتراسوند، در چشم های افراد داوطلب لیزیک بیش تر و در چشم های لیزیک شده بدون کدورت قرنیه (Haze)، کمتر است ولی میزان اختلاف، کم و از نظر بالینی، بی اهمیت می باشد.