بررسی آزمایشگاهی تاثیر دو نوع تراش بر استحکام شکست لامینیتهای ساخته شده از کامپازیت تقویت شده با فیبر و سرامیک

یکی از درمانهای شایع برای اصلاح بدرنگی و شکل نامناسب دندانهای قدامی، ونیر می باشد. دو نوع طرح تراش اساسی برای ونیرهای کامل وجود دارد: تراش پنجره ای و تراش پوشاننده لبه اینسایزال. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو طرح جدید تراش بر استحکام شکست و گیر لامینیت، با طرح تراش کانونشنال بود.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 54 دندان سانترال و لترال ماگزیلاری و مندیبولار کشیده شدۀ انسان انتخاب شدند.
نمونه ها به سه گروه اصلی 18 تایی که هر کدام دارای دو زیر گروه 9 تایی بودند، تقسیم شدند: در گروه اول تراش سطح لبیال دندان بدون باکس به روش Incisal lapانجام شد. در گروه دوم تراش سطح لبیال با باکس لبیالی در مزیال و دیستال صورت گرفت. و در گروه سوم تراش سطح لبیال با باکس پروگزیمالی در مزیال و دیستال انجام گردید. در زیرگروه اول هر گروه لامینیت کامپازیتی غیرمستقیم ساخته شد و در زیرگروه دوم لامینیت سرامیکی. بعد از سمان کردن لامینیتها توسط سمان رزینی دوآل کیور Rely X ARC، استحکام شکست آنها توسط دستگاه Zwickو نوع شکست توسط استرئومیکروسکوپ تعیین گردید. سپس جهت آنالیز داده ها از آزمونهای واریانس یک طرفه و دوطرفه، توکی و T-studentاستفاده شد.
بین استحکام شکست لامینیتهای ساخته شده از دو مادۀ مختلف در سه نوع طرح تراش، اختلاف آماری معنی دار وجود داشت (016/0P=). در لامینیت های کامپازیت بین استحکام شکست گروه اول و دوم تفاوت معنی داری وجود داشت و بیشترین استحکام شکست مربوط به گروه اول بود (019/0P=). در لامینیت های سرامیکی، بین استحکام شکست سه نوع طرح تراش مختلف، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت ولی از نظر میانگین بیشترین استحکام شکست مربوط به گروه دوم می باشد (055/0P=). بین نوع شکست و نوع تراش در دو ماده مختلف لامینیت، ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت.
با توجه به داده های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که هنگام انجام تراش سطح لبیال دندان به روش Incisal lapبدون باکس، استحکام شکست لامینیتهای کامپازیت بیشتر از لامینیتهای سرامیکی بوده و در صورت انجام تراش سطح لبیال دندان با باکس لبیالی، استحکام شکست لامینیتهای سرامیکی بیشتر از لامینیتهای کامپازیت FRCمی باشد.