بررسی اپیدمیولوژی 1000 مورد ترومای عضلانی- اسکلتی در شهرستان ساری طی سال های 77-78

تروما همواره یک معضل اقتصادی، اجتماعی و طبی بوده که نه تنها سبب مرگ و میر می شود، بلکه به علت نیاز به مراقبت های پزشکی طولانی موجب هزینه های زیاد می گردد. لذا با توجه به شیوع ترومای عضلانی- اسکلتی، و نظر به عدم اطلاع از اپیدمیولوژی آن در منطقه، این تحقیق انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی که در نیمه دوم سال 1377 و نیمه اول سال 1378 انجام گرفت، یک روز در هفته به صورت تصادفی انتخاب و برای کسانی که به دلیل صدمات سیستم اسکلتی به بیمارستان های دارای سرویس ارتوپدی شهرستان ساری مراجعه کرده بودند (1004 نفر) پرسشنامه تکمیل گردید.
از تعداد 1004 نفر مصدوم، 705 نفر مذکر و 299 نفر مونث بودند. در 547 مصدوم ضایعات در سمت چپ و 433 نفر ضایعات در سمت راست و در 24 مورد ضایعات در خط وسط ایجاد شده بودند. 98 مورد شکستگی باز در استخوان های بلند ومابقی صدمات ازنوع بسته بوده است. در رفتگی مفصل شانه شایعترین در رفتگی مفاصل بزرگ بدن و شکستگی استخوان های رادیوس و اولنا شایعترین شکستگی در بدن بوده است(4/30 درصد). 5/70 درصد شکستگی های لگن به دلیل تصادفات رانندگی و 5/26 درصد آنها به علت سقوط از بلندی و درخت، ریزش آوار، و غیره رخ داده است. 6/75 درصد شکستگی های پروگزیمال فمور در سنین بالاتر از 50 سال ایجاد شده است و شایعترین ضایعات پروگزیمال فمور، شکستگی های اینترتروکانتریک می باشد (56 درصد). درمان های انجام شده توسط پزشکان معالج شامل 688 مورد درمان بسته، 291 مورد جراحی باز و فیکساسیون داخلی، و 25 مورد فیکساتور خارجی بوده است.
نتایج به دست آمده بر مطالعات گسترده تر و اختصاصی در زمینه درمان و عوارض ضایعات برای دستیابی به نتایج درمانی بهتر و کاهش صدمات تاکید دارد.