بررسی شیوع هپاتیت مزمن C در بیماران تالاسمی HCV-Ab مثبت مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان رازی قائم شهر در سال 1377

با توجه به این که شناخته شده ترین روش انتقال ویروس هپاتیت C، خون و فرآورده های خونی است و عفونت با این ویروس تمایل به تداوم و مزمن شدن دارد، لذا بر آن شدیم تا در بیماران تالاسمی ماژور که نیازمند ترانسفوزیون های مکرر خون هستند موارد هپاتیت C را مورد مطالعه قرار دهیم.
طی یک مطالعه توصیفی از 100 بیمار تالاسمی مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی Anti-HCV به روش ELISA نسل دوم انجام شد که در 18 مورد مثبت بود. پس از ثبت پرسشنامه و کسب رضایت از والدین و انجام آزمایشات ترانس آمینازها، PT، PTT و سونوگرافی، در 11 نفر از بیماران بیوپسی کبد انجام شد. پاتولوژی کبد براساس Knodell score ارزیابی شد. نتایج با آزمون های آماری توصیفی مورد مقایسه قرار گرفت.
از 100 بیمار مورد مطالعه، 18 مورد (10 نفر مونث و 8 نفر مذکر) دارای آنتی بادی هپاتیت C بودند. میانگین سنی آنها 6/4 ± 6/13 سال بوده است. آنزیم های کبدی در 6/54 درصد طبیعی و در 4/45 درصد غیر طبیعی بوده است. از 11 بیماری که تحت بیوپسی کبد قرار گرفتند، 9 مورد دچار هپاتیت مزمن فعال (82/81 درصد)، یک مورد دچار سیروز (09/9 درصد)، و یک مورد نیز به دلیل بافت ناکافی کبد نامشخص بوده است (09/9 درصد).
با توجه به شیوع بالای آلودگی به ویروس هپاتیت C در بیماران تالاسمی ماژور نسبت به جمعیت عمومی و نیزخطرابتلای بیش از80 درصد افرادآلوده به بیماری های مزمن کبدی و فیبروز و ازآنجایی که دربیماران تالاسمی به واسطه افزایش ذخایر آهن کبد این خطر جدی تر می باشد، شناسایی و درمان این بیماران در اولویت قرار داشته و برنامه ریزی دقیق و منسجمی را می طلبد.