مقایسه اثر میدازولام و پرومتازین خوراکی بر میزان کاهش اضطراب جداسازی اطفال از والدین قبل از بیهوشی

جدایی از والدین در کودکان قبل از عمل جراحی موجب تغییرات رفتاری و مشکلات مربوطه می شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثر میدازولام و پرومتازین خوراکی بر میزان کاهش اضطراب در جداسازی اطفال از والدین قبل از بیهوشی می باشد.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 56 کودک 1تا5 ساله باASA کلاس I (انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا) کاندید عمل جراحی الکتیو در بابل انجام شد. این بیماران بصورت تصادفی به دو گروه 28 نفره تقسیم شدند. به گروه اول میدازولام mg/kg3/0 و به گروه دوم پرومتازین mg/kg1 خوراکی (20تا30 دقیقه) قبل از ورود به اتاق عمل در تخت بستری یا در آغوش والدین داده شد. نحوه جدایی کودک از والدین، تغییرات همودینامیک (ضربان قلب) در هنگام ورود به اتاق عمل، قبل و بعد از اینداکشن و همچنین تهوع واستفراغ بعد از عمل و مدت زمان ریکاوری بررسی و ثبت گردید.
میانگین سنی گروه میدازولام 25/18±36ماه و گروه پرومتازین 86/15±36 ماه بود. نحوه جدا شدن کودک از والدین در گروه میدازولام راحتر از گروه پرومتازین بود (019/0p=). میانگین ضربان قلب در گروه میدازولام قبل از پره مد 18/10±96/107، قبل از بیهوشی 2/14± 18/116 و پس از لوله گذاری 82/16±61/125در دقیقه بود. این میزان در گروه پرومتازین به ترتیب 4/9±82/104، 73/13±68/118 و4/18±96/128 در دقیقه بود. تهوع و استفراغ بعد از عمل در دو گروه دیده نشد. مدت زمان ریکاوری مناسب (کوتاه) در گروه میدازولام (6/78%) و گروه پرومتازین (6/53%) بوده است نتایج این مطالعه نشان داد که جداسازی کودکان کمتر از 5 سال از والدین با میدازولام خوراکی بهتر از پرومتازین خوراکی صورت می گیرد.