غربت و بیگانگی در شعر صعالیک جاهلی

جهان بینی بشر، در همه اعصار، شاهد تغییراتی بوده است. نظریه های علمی- فلسفی، واقعیتهای داخلی و خارجی، وقایع سیاسی و... زمینه را برای این تغییرات و تفاوتها فراهم ساخته است. در دوران جاهلی نیز واقعیتهای داخلی موجود در جامعه قبیله ای، زمینه را برای پذیرش عقیده مقابله با این جامعه مهیا کرد. محصول این مقابله، گریز و بیگانگی درونی، انکار آداب و رسوم اجتماعی، فاصله طبقاتی و تبعیض نژادی و عصیان در مقابل آن، غربت مکانی و دل بستن به آرمانهای بلند انسانی و به دیگر سخن، تلاش و امید برای اصلاح واقعیتهای موجود در جامعه جاهلی است. شعر صعالیک دوران جاهلی، بیشتر تصویری از این آراء و اندیشه هاست و این گفتار عهده دار انعکاس پاره ای از این نظرگاه هاست.