بررسی مقایسه ای تاثیر هایپیران و دارونما در بهبود علایم جسمانی سندرم قبل از قاعدگی

سندرم قبل از قاعدگی مجموعه ای از علایم جسمانی و روانی است که در مرحله لوتئال هر سیکل به صورت ماهانه و عودکننده تکرار می شود و گاهی آنقدر شدید است که در فعالیت های روزمره و ارتباطات اجتماعی اختلال ایجاد می کند.
این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی می باشد که به صورت تصادفی و دوسوکور صورت گرفته است. نمونه ها شامل 70 تن از دختران دانشجوی دانشگاه های تهران و علوم پزشکی تهران ساکن در خوابگاه می باشند که به صورت تصادفی به دو گروه دارو و دارونما تقسیم شده و به مدت دو ماه متوالی با30 قطره هایپیران یا دارونما تحت درمان قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و برگ ثبت وضعیت روزانه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های مجذور کای، تست دقیق فیشر، آزمون ویل کاکسون و تی مستقل استفاده شد. برای کلیه آزمون ها 05/0p< معنادار تلقی شده است.
نتایج پژوهش نشان داد که میزان کاهش شدت علایم سندرم قبل از قاعدگی بعد از درمان در گروه دارو بیشتر از دارونما بوده است به طوری که میزان کاهش شدت علایم جسمانی بعد از مصرف هایپیران 49% و بعد از مصرف دارونما 8/21% بود (000=p). نتایج آزمون t اختلاف معناداری بین شدت علایم بعد از درمان در بین دو گروه را نشان داد و فقط در مورد درد و علامت افزایش اشتها و تپش قلب این اختلاف معنادار نبود. مصرف کنندگان این داروی گیاهی هیچ گونه عارضه ی جانبی را گزارش نکردند.
یافته های پژوهش نشان می دهند که با مقایسه میانگین شدت علایم در بین دو گروه بعد از درمان، شدت علایم سندرم قبل از قاعدگی بعد از مصرف دارو در گروه هایپیران کمتر از گروه دارونما است بنابراین از هایپیران می توان جهت کاهش شایع ترین علایم سندرم جسمانی قبل از قاعدگی استفاده نمود. یافته های پژوهش هم چنین بیانگر آن است که دارونما، مانند هر بیماری دیگر در درمان سندرم قبل از قاعدگی، بی تاثیر نیست.