مطالعه آثار هیستوپاتولوژیک فیومهای جوشکاری الکتریکی در برونشیولها و ریه موش صحرایی (Rat)

شناسایی تغییرات کمی و کیفی برونشیولها و آلوئلهای ریوی پس از مواجهه با این آلاینده ها در این مطالعه که به روش تجربی انجام شده، تعداد 60 سر موش صحرایی نر از نژاد Sprague Dawley انتخاب و به دو گروه آزمایش (40 سر) و شاهد (20 سر) تقسیم شدند. هرکدام از گروه های آزمایش و شاهد به زیر گروه های 2، 4، 6 و 8 هفته ای تقسیم شدند. موشهای گروه آزمایش به مدت 2 ساعت در روز و 5 روز اول هفته در معرض آلاینده های جوشکاری قرار گرفتند. با توجه به گروهبندی از موشهای آزمایش و شاهد در زمان مقرر نمونه گیری و مطابق روش های معمول بافت شناسی پاساژ داده شد و برشهای گرفته شده از بلوکهای پارافینی با رنگ آمیزی های هماتوکسیلن و ائوزین، پاس، وان گیسون، آلسین بلو با pH = 2.5 و لکتینهای PNA & WGA مطالعه شدند. ضخامت پوشش تنفسی در برونشیولها اندازه گیری شد و اطلاعات به کمک آزمون کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند. میزان ذرات معلق و گازهای جوشکاری در اتاقک گاز اندازه گیری شد.
نتایج این مطالعه به هم ریختگی های شدیدی را در پوشش تنفسی برونشیولها از نظر هیپرکرومازی هسته ای، جابجایی هسته ها و هم چنین نظم آلوئلهای ریوی نشان داد. وضعیت سلولهای پوششی از نظر قطبیت سلولی و هم چنین سلولهای جامی شکل از نظر گلیکوزآمینوگلیکانها تغییر نشان داد. افزایش میزان رشته های کلاژن در اطراف برونشیولها و عروق خونی نشان دهنده تغییرات فیبروتیک بافت ریوی بود. اختلاف ضخامت پوشش تنفسی میان گروه های آزمایش و شاهد 4 و 8 هفته ای از نظر آماری معنی دار بود (P<0.02).
به نظر می رسد پاسخ برونشیولها و آلوئلها به آلاینده های جوشکاری از یک روند تطابقی تبعیت می کند، که شدت این پاسخها با افزایش زمان بیشتر می شود.