مبانی مشروعیت حکمیت در شوراهای حل اختلاف خانواده

حکمیت در قوانین موضوعه ایران به صور مختلف مثل شورای داوری، خانه انصاف و شورای حل اختلاف مد نظر قرار گرفته و به لحاظ اهمیت و جایگاه رفیع خانواده در اسلام و ضرورت تحکیم این نهاد مقدس، تعدادی از شعب شورای حل اختلاف به دعاوی خانوادگی اختصاص یافته است. لیکن به نظر می رسد برخی از قوانین مربوط به خانواده در راستای اهداف شریعت و بنابر مصلحت خانواده وضع نشده است و تشدید دعاوی خانوادگی را در پی دارد. امور مزبور و نارسایی آیین نامه اجرایی شوراهای حل اختلاف، موجب کاهش درصد موفقیت اعضای این شعب شده، ایجاب می نماید که قانونگذار در بازبینی قوانین و آیین نامه های موجود و تقنین مواد جدید، اصول راهبردی حکمیت را بیش از پیش مورد امعان نظر قرار دهد. مقاله حاضر ضمن بیان مبانی مشروعیت حکمیت، شرایط حکمین و محدوده صلاحیت ایشان در حیطه دعاوی خانوادگی و تطابق شوراهای حل اختلاف خانواده با اصول حکمیت شرعی، کارکرد این نهاد جدید را با محوریت ویژگی های دعاوی خانوادگی مورد نقد و بررسی قرار داده، راهکارهایی را در جهت توفیق بیشتر در ایجاد سازش بین زوجین و تحکیم بنیان خانواده ارائه می نماید.