مروری بر اهمیت و اثرات روزه داری ماه مبارک رمضان در بیماران دیابتی

اهداف مذهبی روزه، در جهت ارتقاء سطح سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است. با این حال، انصراف از روزه گیری در برخی بیماران، به دلیل شرایط فیزیولوژیک پیشنهاد گردیده است. این مطالعه، اثرات روزه داری را بر کنترل متابولیکی بیماران دیابتی، مورد بررسی قرار داده است.
در این بررسی مروری، با استفاده از پایگاه های اینترنتی و موتورهای جستجوگر و با بهره گیری از واژه کلیدهای: روزه، ماه رمضان، دیابت شیرین و فاکتورهای بیوشیمیایی، سعی شده نتایج مقالات مرتبط با اثرات روزه داری ماه مبارک رمضان در بیماران دیابتی، مورد ارزیابی قرار گیرند.
در مرور بر مقالات بازیافت شده، نوعی تناقض در نتایج، مشهود بود به گونه ای که در برخی از این مطالعات، روزه باعث کاهش بعضی فاکتورها، از جمله HDLکلسترول شده بود. در بیشتر مطالعات، سطح کلسترول، تری گلیسرید وLDL کلسترول، افزایش یافته و روزه داری، بروز هیپوگلیسمی را نسبت به سایر ماه ها، بیشتر نموده بود درحالی که در مطالعات دیگر، روزه بر میزان قند، C پپتید، انسولین، تری گلیسرید، هموگلوبین گلیکوزیله، فروکتوز آمین، فشار خون و وزن، تاثیری نداشت.
با استناد به مطالعات موجود، بیماران مبتلا به دیابت نوع یک با کنترل ضعیف، سابقه کتواسیدوز، زنان باردار دیابتی، بیماران دیابت نوع دو با عفونت همراه و یا با بیماری کلیوی ثابت شده، و بیماران دیابتی مسن با مشکلات هوشیاری، از روزه گرفتن معاف می شوند. در دیگر بیماران دیابتی نوع دو که تمایل به روزه گرفتن دارند، ارزیابی های قبل از ماه رمضان، آموزش نوع و چگونگی رژیم غذایی و دارویی، نحوه فعالیت فیزیکی و پایش قند خون، اجباری خواهد بود، هر چند که انجام تحقیقات بیشتری در سطح ملی و بین المللی پیشنهاد می گردد.