بررسی روند همگرایی درآمد سرانه در بین کشورهای جهان با استفاده از مفهوم همگرایی سیگما و بتا در داده های مقطعی و تابلویی

فرایند همگرایی به عنوان یکی از نتایج مدل های رشد اقتصادی بدین معنی است که مناطق فقیرتر دارای نرخ رشد بالاتری نسبت به مناطق ثروتمندتر هستند. بنابراین، مناطق فقیرتر از جهت وضعیت اقتصادی به مناطق ثروتمندتر نزدیک می شوند. در این مقاله تلاش بر این است که فرضیه ی همگرایی درآمد سرانه در بین کشورهای جهان مورد آزمون قرار گیرد. بدین منظور به بررسی همگرایی سیگما و بتا در داده های مقطعی و ترکیبی درآمد سرانه ی کشورهای جهان پرداخته می شود. این کار با استفاده از داده های درآمد سرانه ی 120 کشور با سطوح مختلف درآمدی طی سال های 2003- 1970 انجام گرفته است. مدل مورد استفاده برای برآورد سرعت همگرایی، مدل رابرت بارو (1995) است. نتیجه ی تحقیق نشان داد که بررسی وضعیت همگرایی سیگما و همگرایی بتا (مطلق و شرطی) به دو روش داده های مقطعی و ترکیبی فرض وجود همگرایی درآمد سرانه در بین کشورهای جهان را رد می کنند؛ یعنی کشورهای فقیر فقیرتر و کشورهای ثروتمند ثروتمندتر می گردند.