استفاده از آنتی ژن های گوناگون در تولید آنتی بادی های مونوکلونال علیه gp51SU از ویروس لوکوز گاوی (BLV)

در این مطالعه توانایی چهار فراورده آنتی ژنی مختلف تولید شده از رده سلولی BLV-FLK در تولید آنتی بادی مونوکلونال علیه پروتئین های ویروس عامل لوکوز گاوان بویژه پروتئین gp51SU مورد بررسی قرار گرفت. این فراورده ها که برای ایمن سازی موش های BALB/c استفاده شدند، عبارت بودند از CL: لیز سلول های BLV-FLK، UF: بخشی از پروتئین های فراورده CL بین 30 و 100 کیلو دالتون، WVP: پیکره های ویروسی تخلیص شده و SP: پروتئین تخلیص شده gp51SU (توسط کروماتوگرافی تعویض یونی). جمعا نه فیوژن موفق توسط پلی اتیلن گلایکول انجام گرفت که منجر به تولید 23 رده هایبریدومای تولید کننده آنتی بادی مونوکلونال علیه پروتئین gp51SU شد. بالاترین نسبت تولید هایبریدومای اختصاصی علیه پروتئین مورد نظر مربوط به فراورده آنتی ژنی SP بود. بر اساس واکنش مشاهده شده از آنتی بادی های مونوکلونال در آزمون وسترن بلاتینگ، آنتی بادی های مونوکلونال به چهار دسته تقسیم شدند: ضد gp51SU، شامل 23 کلون هایبریدومای تولید کننده آنتی بادی، ضد gp30TM، شامل 8 کلون هایبریدوما، ضد Pr72، شامل 5 کلون هایبریدوما و ضد سایر پروتئین های ویروسی، شامل 7 کلون هایبریدوما. بعضی از آنتی بادی های مونوکلونال ضد gp51SU در آزمون وسترن بلاتینگ با بیش از یک باند واکنش دارند که علت این امر را ممکن است بتوان در واکنش آنتی بادی با پیش سازهای پروتئین مورد بحث جستجو کرد.