مطالعه محدودیت های جوانه زنی بذر ذرت هیبرید

یکنواختی در جوانه زنی بذور احتمالا یکی از تغییرات ابتدایی و مهم گیاهان برای اهلی سازی بوده است و درصد جوانه زنی بذور از مهم ترین عوامل مؤثر بر کیفیت بذر می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر عوامل محدودیت زای فیزیولوژیک در گیاه مادری بر درصد جوانه زنی بذر ذرت تولید شده (سینگل کراس 704) بود. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کاملا تصادفی در 3 تکرار در سال 1379 در مزرعه آزمایشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه آزمایش تنش خشکی، برگ زدایی و مقادیر مصرف نیتروژن بود. سطوح تنش رطوبت شامل شاهد، تنش رطوبت زود و دیر، سطوح برگ زدایی شامل شاهد، برگ زدایی زود و دیر بود و مقادیر نیتروژن در سطوح صفر، 92 و 184 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار در نظر گرفته شد. تنش های رطوبت و برگ زدایی ها هردو بعد از گل دهی اعمال گردید. وزن ماده خشک جنین و درصد رطوبت دانه در طول هفته های بعد از گرده افشانی اندازه گیری شد تا شروع قابلیت جوانه زنی بذر و درصد جوانه زنی به دست آمده را مشخص نماید. نتایج نشان داد که قابلیت جوانه زنی دانه ها از 35 تا 40 روز بعد ازگرده افشانی شروع گردید و درصد جوانه زنی دانه ها بسیار سریع افزایش یافت به نحوی که در هنگام برداشت به حداکثر رسید. شاهد در هر سه تیمار تنش رطوبت، برگ زدایی و مصرف نیتروژن با سطوح دیگر تیمارها از لحاظ درصد جوانه زنی در سطح آماری 5% تفاوت نشان داد. شروع قابلیت جوانه زنی بذر با وزن ماده خشک جنین رابطه ای نداشت ولی مشخص شد که وقتی رطوبت بذر به 0/45 تا 6/47 درصد برسد قابلیت جوانه زنی شروع می شود و با کاهش درصد رطوبت، درصد جوانه زنی افزایش می یابد. اگر فاکتوری موجب افزایش وزن جنین دانه گردد در افزایش درصد جوانه زنی دانه تاثیر مثبت داشته است.