تحکیم همبستگی ملی با تاکید بر عناصر جغرافیایی فرهنگی در ایران

این مقاله عوامل وحدت ملی در ایران را با توجه به عناصر جغرافیای فرهنگی تحلیل و بررسی می کند. کشور ایران در شمالشرق خاورمیانه قرار گرفته و نزدیک به 70 میلیون نفر جمعیت دارد. دین اسلام یکی از عوامل تحکیم وحدت در کشور می باشد. زبان فارسی که زبان غالب ایرانیان است، به عنوان زبان رسمی و از دیگر عوامل وحدت کشور است. اکتشاف نفت از سال 1908 میلادی در ایران به عنوان یک عامل اقتصادی استحکام ملی مؤثر بوده، اما عناصری مانند موانع جغرافیایی نظیر کوه ها، کویرها و آب و هوای مختلف باعث عدم تجانس در کشور شده است. قومیت های مختلف، ایلات و عشایر، و خرده فرهنگهای متعدد نیز در ایران فراوانند. این اقوام که به طور سنتی به صورت ایل سازمان یافته اند به ایلات و سنتهای خود بیش از وحدت ملی پایبند هستند. هدف از تحقیق آن است که عوامل وحدت ملی و موانع تحکیم آن در کشور مورد بررسی قرار گیرد و فواید و مضرات آن برای دولت مردان و مردم روشن گردد تا در جهت همبستگی ملی گام برداشته شود. در این مطالعه منابع آرشیوی و تاریخی برای تحلیل موضوع مورد مداقه قرار گرفته است. نتیجه تحقیق بیانگر آن است که عوامل فرهنگی (مذهب، زبان، موسیقی)، اقتصادی (نفت)، سیاسی (سیاست دولت، سرزمین مشترک) و اجتماعی (شیوه زندگی، امکانات رفاهی) از جمله موارد تقویت و یا تضعیف همبستگی ملی به شمار می آیند.