شیوع عفونت های منتقله از طریق خون در اهداکنندگان رشت

سابقه و هدف امروزه طب انتقال خون به عنوان یک تخصص چند جانبه جایگاه خاصی در جامعه پیدا کرده است. اهدای خون، در عین حال که باعث تجدید حیات در گیرنده می شود، به دلیل احتمال خطر انتقال عفونت های قابل انتقال از طریق خون یکی از چالش های سرویس های مصرف کننده خون می باشد. بیماری های قابل انتقال از راه خون از اهمیت بالایی در مراکز انتقال خون سراسر دنیا برخوردارند. از آن جا که خون فقط از منابع انسانی تهیه می شود، توجه به شیوع این عفونت ها بسیار حایز اهمیت است زیرا از یک سو بیانگر سلامت خون های مصرفی و از سوی دیگر، بازتاب میزان شیوع بیماری در جامعه است.
مواد وروش ها مطالعه انجام شده از نوع گذشته نگر مقطعی بود. به روش سرشماری کلیه اهداکنندگان داوطلب مراجعه کننده به پایگاه انتقال خون رشت(49820 نفر) طی سال های 82 تا 84 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات فردی اهداکنندگان و نتایج آزمایش های HBsAg، HCVAb و HIVAb آن ها از اطلاعات کامپیوتری استخراج شده بر اساس آزمایش های اولیه سازمان، تعیین عفونت هپاتیت B، C و HIV با روش الایزا انجام شد. در صورت مثبت شدن، آزمایش ها تکرار و سپس آزمایش تاییدی نهایی شامل نوترالیزاسیون، ریبا، بلات انجام شد. نتایج به دست آمده توسط آزمون آماری کای دو(Chi-square) و با کمک نرم افزار 5/11 SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها از 49820 اهداکننده، پس از انجام آزمایش های تاییدی، 225 نفر مبتلا به یکی از عفونت های منتقله از طریق خون شامل هپاتیت B، هپاتیت C و HIV بودند. شیوع موارد HBsAg+، HCVAb+ و HIVAb با ضریب اطمینان 95% در میان کل داوطلبان به ترتیب 26/0 درصد، 18/0 درصد و 008/0 درصد بود. متوسط سن این افراد 5/35 سال بود. 3/69% این افراد از طریق واحدهای سیار و بیشترین درصد(3/77%) برای اولین بار خون اهدا نموده بودند.
نتیجه گیری عفونت های قابل انتقال از طریق خون در میان اهداکنندگان فقط 4/0% شیوع داشتند، که این میزان بسیار کمتر از شیوع این بیماری ها در جامعه است. این امر بر اهمیت مصاحبه و شرح حال گیری، به عنوان روشی ساده، ارزان و مطمئن برای غربالگری اهداکنندگان دلالت دارد.