بررسی همه گیری شناسی آسیب های شغلی در شهر کاشان طی سا های 1385-1384

بنا بر گزارش سازمان بین المللی کار (ILO) در هر سال در دنیا بیش از 15 میلیون حادثه ناشی از کار رخ می دهد و در حدود یک میلیون نفر در سال در اثر سوانح شغلی جان خود را از دست می دهند، علاوه بر آن سوانح شغلی باعث معلولیت و آسیب دیدگی می گردند. در ایران متاسفانه به دلیل عدم وجود آمار دقیق در این مورد اطلاعات درستی درباره ی خسارات وارده وجود ندارد. این پژوهش با هدف بررسی همه گیری شناسی آسیب های ناشی از کار در شهرستان کاشان از مهرماه سال 1384 لغایت پایان شهریور سال 1385 انجام گرفت.
پژوهش از نوع توصیفی از نوع داده های جدید روی 1517 شاغل در واحدهای صنعتی، تولیدی، کشاورزی و خدماتی شهرستان کاشان که در فاصله ی زمانی یک ساله دچار آسیب در حین کار خود شده و برای درمان به یکی از بیمارستان های شهر کاشان مراجعه نموده بودند، توسط پرسش نامه طراحی شده به وسیله کارشناس آموزش دیده در زمان مراجعه انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون کای دو استفاده شد.
از 1517 شاغل آسیب دیده، 1476 مورد (3/97 درصد) مرد و 41 مورد (7/2 درصد) زن و محدوده ی سنی آسیب دیده بین 12 تا 75 سال (2/107/29) سال بود. بیشترین فراوانی با 3/41 درصد در محدوده ی سنی 29-20 سال و بیشترین فراوانی از نظر سابقه-ی کار با 7/42 درصد در محدوده ی سنی زیر 4 سال قرار داشت. بیشترین نوع آسیب مربوط به آسیب های چشمی 6/53 درصد و پس از آن بیشترین آسیب مربوط به دست (از مچ تا انگشتان) با 6/26 درصد بود. بیشترین فراوانی عامل حادثه در آسیب دیدگان ناشی از کار تصادف و برخورد با اشیاء 3/39 درصد و پس از آن کار با ماشین آلات 3/14 درصد و بیشترین فراوانی آسیب ها در بخش خدمات 2/50 درصد و بعد از آن بخش صنعت و معدن با 3/48 درصد و بخش کشاورزی 5/1 درصد بود. ارتباط معنی دار بین محل آسیب و محل کار دیده شد (0001/0p<). همچنین ارتباط معنی داری بین عضو آسیب دیده و نوع آسیب دیده شد (0001/0p<).
نتیجه گبری: با توجه به شیوع بیشتر سوانح در بخش خدمات و صنعت شهر کاشان و درگیری بیشتر قشر جوان و همچنین قابل پیشگیری بودن سوانح شغلی می توان با اقدامات اولیه مثل آموزش و بالا بردن سطح ایمنی در محیط های کاری تعداد سوانح را در این شهر صنعتی کاهش داد.