محدودیت غذایی و رشد جبرانی در بزهای نر جوان

در این پژوهش، 48 بزغاله ی نر 8 ماهه به شیوه ی تصادفی به 3 گروه 16 تایی تقسیم شدند. در هر گروه، 8 بزغاله برای 45، 60 و 75 روز محدودیت غذایی داده شدند و 8 بزغاله نیز به عنوان کنترل همان گروه، در نظر گرفته شد. دام های محدودیتی، با جیره ی نگهداری و دام های کنترل با جیره ی نگهداری و رشد تغذیه شدند. پس از پایان دوره های محدودیت غذایی، به بزغاله های باقی مانده در هر گروه محدودیتی، جیره ی کامل خورانده شد و در پایان آزمایش (زمانی که بزهای تیمار 75 روز محدودیت غذایی، به وزنی همانند وزن بزهای کنترل رسیدند)، بزها کشتار و وزن لاشه، اندام ها، قطعه های لاشه، چربی جدا شده از لاشه، و ترکیب شیمیایی گوشت اندازه گیری شد. دوره های محدودیت غذایی موجب کاهش وزن نسبی چربی جدا شده از لاشه، چربی پیرامون اندام های درونی، جگر و بیضه ها، و درصد ماده ی خشک و درصد چربی گوشت شد اما نسبت وزنی روده ها و طحال و درصد پروتئین لاشه را افزایش داد. غذادهی دوباره (پس از 75 روز محدودیت غذایی)، با افزایش وزن روزانه و کاهش چربی بدن همراه بود اما بر دیگر اندازه گیری ها تاثیر معنی داری نداشت. یافته های این پژوهش نشان داد که بزغاله های بومی، پس از گذشت 75 روز محدودیت غذایی، توانایی رشد جبرانی را دارند.