تاثیر پیتینگ، ریپینگ و کنتورفارو در ذخیره رطوبت و افزایش پوشش گیاهی

در این بررسی تاثیر عملیات آبخیزداری?مانند پیتینگ (چاله)، ریپینگ (شخم عمیق) و کنتورفارو (شیار) در ذخیره رطوبت و افزایش پوشش گیاهی با هم مقایسه و مناسب ترین عملیات پیشنهاد شده است. این تحقیق با استفاده از کرت های آزمایشی و در قالب بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار (کنتور فارو، پیتینگ و ریپینگ همراه با بذرپاشی و بدون بذرپاشی، شاهد، فقط بذرپاشی) در سه تکرار به اجرا در آمده است. کرت ها به ابعاد 8 متر در 40 متر در شیب حدود 6 درصد در نظر گرفته شد. دو صفت پوشش گیاهی و رطوبت خاک در داخل این تیمارها بررسی شد. عملیات رطوبت سنجی به صورت فیزیکی و نمونه برداری با سیلندر و اوگراز اعماق صفر تا 50 سانتیمتر و از طریق خشک کردن و توزین آن انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری رطوبت نشان می دهد که در سطح احتمال 1 درصد تیمارها در دو گروه(b،a) قرار می گیرند و در سطح احتمال 5 درصد نیز سه گروه (c،b،a) به وجود می آید که بیشترین مقدار آن به فارو و پیتینگ به ترتیب با 82/8 و 52/8 درصد و کمترین آن به تیمار شاهد با 24/7 درصد مربوط است. بررسی درصد تاج پوشش و تولید علوفه نیزطی دو سال متوالی انجام شد. نتایج نشان می دهد که درسطح احتمال 5 درصد تیمارها در سه گروه a،b،c و در احتمال 1 درصد تیمارها در دو گروه b،a قرار می گیرند. بیشترین درصد پوشش گیاهی با 66/44 درصد مربوط به پیتینگ با بذرپاشی و کمترین مقدار مربوط به تیمار ریپینگ بدون بذرپاشی با 891/15 درصد مربوط است. نتایج نشان می دهد که در زمین های با بافت سنگین و مارنی، می توان با احداث فارو و پیتینگ، ضمن ذخیره نزولات آسمانی و حفاظت خاک، پوشش گیاهی مناسبی ایجاد کرد.