تاثیر استفاده از محلول گلوکز - انسولین - پتاسیم بر پیش آگهی کوتاه مدت بیماران با آنژین صدری ناپایدار

آنژین صدری ناپایدار وضعیتی بالینی است که گروه عمده ای از بیماران با سندرم حاد کرونر را شامل می گردد. عدم دقت در تشخیص و درمان این وضعیت منجر به انفارکتوس میوکارد و مرگ می گردد. درمان های دارویی معمول و پیشرفته با هدف پایدار نمودن آنژین صدری ناپایدار به کار برده شده است. گرچه تزریق محلول گلوکز - انسولین - پتاسیم در انفارکتوس حاد میوکارد با نتایج مطلوب همراه بوده است ولی در مورد آنژین صدری ناپایدار مطالعه ای جامع صورت نگرفته است. هدف اصلی این مطالعه تاثیر کار برد این محلول بر سیر بیمارستانی بیماران با آنژین صدری ناپایدار بوده است.

این مطالعه از نوع کازآزمایی بالینی و به روش تصادفی برروی دو گروه 94 نفره با میانگین سنی 20/13± 47/62 سال با نسبت جنسی زن به مرد 35/1 از بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار کلاس 2و3 بستری شده در بخش های مراقبت ویژه قلبی شهر یزد از مهرماه 1382 لغایت خرداد 1383 انجام گرفت.

دو گروه از لحاظ میانگین سنی و نسبت جنسی و کلاس آنژین صدری ناپایدار اختلاف معنی داری نداشتند(به ترتیب 76/0P= و 77/ P= و 15/0P=) گروهی که محلول گلوکز - انسولین - پتاسیم را دریافت نمودند کاهش دفعات دردسینه راجعه و طول مدت بستری در CCU را نشان دادند(به ترتیب: (001/0P= و 02/0P=) اما بر سرنوشت نهایی تاثیری نداشت (29/0 P=) شایع ترین عارضه مصرف محلول گلوکز - انسولین - پتاسیم درد محل تزریق بوده است (2/20 %).

استفاده از محلول گلوکز - انسولین - پتاسیم سبب تسریع در پایداری کوتاه مدت بیماران با آنژین صدری نا پایدار می گردد و مصرف آن در آنژین صدری مقاوم، بدون عارضه ای جدی یا مخاطره آمیز می باشد.