مقایسه اثر اپینفرین، فنتانیل و سوفنتانیل بر بی حسی نخاعی با لیدوکائین

توسعه و تکامل علم بیهوشی باعث شده است که بشر تا حدود زیادی به هدف اصلی بیهوشی که همانا ایجاد بی دردی در بیمار است، نائل آید و برای دست یافتن به ساده ترین، بی عارضه ترین و اقتصادی ترین دارو و روش، تلاش نماید. این تحقیق به منظور مقایسه اثر سه داروی اپینفرین، فنتانیل و سوفنتانیل بر بی حسی نخاعی با لیدوکائین انجام شده تا داروی بهتر معرفی گردد.
روش تحقیق: این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی بوده و جامعه پژوهش، مردان 60-50 ساله ای بودند که در بیمارستان 15 خرداد گناباد تحت عمل جراحی فتق اینگوئینال قرار می گرفتند. تعداد نمونه ها 120 مورد بود که بطور تصادفی به سه گروه 40 نفری تقسیم شدند و جهت بی حسی نخاعی در گروه اول(گروهE) از mg 2/0 اپینفرین، در گروه دوم (گروهF) از μg25 فنتانیل و در گروه سوم (گروهS) از μg 5/2 سوفنتانیل به همراه mg100 لیدوکائین 5% استفاده گردید. اطلاعات لازم در پرسشنامه و چک لیست ثبت و پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری 05/0< P در نظر گرفته شد.

میانگین طول مدت بی دردی در گروه E 7/15 ±1/82 دقیقه، در گروه F 8/20±0/98 و در گروه S 62/26±62/153 بود و از لحاظ آماری سه گروه اختلاف معنی داری داشتند (001/0 < P و 1/121=F). در 15% نمونه های گروه E هایپوتانسیون، در 10% برادیکاردی و در 5/7% تهوع و استفراغ اتفاق افتاد. درگروه F، هایپوتانسیون در 5/32%، برادیکاردی در 25% و تهوع و استفراغ در 5% از نمونه ها و در گروه S، هایپوتانسیون در40%، برادیکاردی در 5/32% و تهوع و استفراغ در 15% نمونه ها اتفاق افتاد که از لحاظ آماری، سه گروه اختلاف معنی داری با هم نداشتند.

با توجه به نتایج بدست آمده در این پژوهش، طول مدت بی حسی نخاعی با سوفنتانیل نسبت به فنتانیل و فنتانیل نسبت به اپینفرین بیشتر بود بطوریکه این اختلافات از نظر آماری معنی دار می باشد ولی از نظر ایجاد عوارض جانبی مثل هایپوتانسیون، برادیکاردی و تهوع و استفراغ تفاوت معنی داری ملاحظه نگردید.