آگاهی، نگرش و عملکرد زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرکرد در مورد روش های اضطراریپیشگیری از بارداری (1385)

باتوجه به اهمیت تنظیم خانواده در شرایط اضطراری نظیر پاره شدن کاندوم و نقش آن در پیشگیری از تولدهای ناخواسته، شناخت کافی از آگاهی، نگرش و عملکرد گروه های مختلف اجتماعی هر منطقه در مورد روش های اضطراری پیشگیری از بارداری ضروری است. هدف این مطالعه تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرکرد در مورد روش های اضطراری پیشگیری از بارداری بود. این پژوهش یک مطالعه توصیفی -تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خودساخته استفاده شد که شامل دو بخش اطلاعات فردی و سؤالات تخصصی بود. نمونه گیری به صورت سهمیه ای براساس جمعیت تحت پوشش 9 مرکز بهداشتی درمانی شهرکرد انجام شد. در مجموع تعداد نمونه ها 400 نفر بود که از بین زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی (که استفاده کننده از روش های غیرمطمئن پیشگیری از بارداری بودند) انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آزمون های آماری کای اسکویر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید و میزان 05/0 P< معنا دار در نظر گرفته شد. میانگین سن افراد مورد مطالعه 34/6±12/30 سال بود. بیشتر افراد تحصیلات متوسطه و دانشگاهی داشتند و میانگین سن ازدواج در آن ها 89/3±37/21 سال بود. میانگین نمره آگاهی از روش های پیشگیری اضطراری 68/2±95/3 از مجموع 8 نمره بود. با این شرایط 5/22 درصد افراد آگاهی ضعیف، 5/55 درصد آگاهی متوسط و 22 درصد آگاهی کافی داشتند. نگرش بیش از 70 درصد از واحدهای مورد پژوهش در مورد روش های پیشگیری اضطراری مثبت بوده اما تنها 5/20 درصد آن ها از این روش ها استفاده کرده بودند و 69 درصد مایل بودند که در آینده از این روش ها استفاده کنند. ارتباط سن و شغل با میزان آگاهی (001/0P<) و همچنین میزان تحصیلات با میزان آگاهی (01/0P<) معنا دار بود. علاوه بر این افرادی که آگاهی بالاتری داشتند، عملکرد بهتری در استفاده از این روش ها داشتند (001/0P<).
بدین منظور با توجه به آگاهی و عملکرد متوسط و ضعیف زنان و نگرش مثبت آن ها نسبت به روش های پیشگیری اضطراری، تشکیل کلاس های آموزشی خاص در مورد روش های پیشگیری اضطراری در مراکز بهداشتی درمانی و تاکید بیشتر کارکنان بر میزان آگاهی و بهبود عملکرد زنان، توصیه می گردد.