بررسی فعالیت آنزیم پراکسیداز درختان حرا در برابر تنش فلزات سنگین

جنگل های مانگرو با قرارگیری در مناطق جذر و مدی ساحلی، شرایط سخت محیطی مانند سیلاب ها، توفان ها و شرایط نمک زیاد را به واسطه سازگاری های ویژه ای تحمل می کنند. حال چنانچه شرایط نامطلوب محیطی ایجاد شده از سوی بشر (که از جمله می توان به حضور تاسیسات عظیم شرکت های نفتی، بهره برداری بی رویه از شاخ و برگ درختان اشاره کرد) رخ دهد، روند نابودی این جنگل ها را سرعت خواهد بخشید. تحقیق حاضر به دنبال بررسی پاسخ آنزیم پراکسیداز به تنش فلزات سنگین است. مانگروها نسبت به سطوح بالای فلزات سنگین بردبارند، با وجود این فلزات تجمع یافته ممکن است موجب تغییرات بیوشیمیایی درون یاخته ای شوند که بر روی فرایندها در سطح اندامگان اثر خواهند داشت. در این تحقیق 60 پایه از درختان حرای رویشگاه های استان بوشهر بر اساس تنوع باندهای ایزوآنزیمی الکتروفورزی آنزیم پراکسیداز به سه گروه مختلف جدا شدند. تعدد پایین ایزوآنزیم های آنزیم پراکسیداز به همراه شرایط رویشگاهی تقریبا یکسان منطقه مورد بررسی و فاصله مناسب رویشگاه ها که تبادل ژنی آسان را بین مناطق برقرار می سازد، موجب شده است تا الگو های مختلف ایزوآنزیمی در هر سه رویشگاه مورد بررسی حضور داشته باشند و از این نظر تفاوت های آنزیمی در رویشگاه ها مشاهده نشود. از هر سه گروه آنزیمی، در رویشگاه های مختلف شاخه های دوساله حرا به مدت 48 ساعت تحت تیمارهای آلاینده های نفتی (نیکل کلرید، کادمیم کلرید، سرب نیترات، جیوه سولفات، مخلوط روغن و گازوییل و مخلوط تمام آلاینده ها) با غلظت های نزدیک به شرایط موجود در طبیعت قرار گرفتند. در بین تمام تیمارها، دو تیمار کادمیوم کلرید و مخلوط روغن و گازوئیل بیشترین تاثیر را روی پایه ها گذاشتند. از بین سه گروه جدا شده بر اساس ژل PAGE5، برخی دارای الگوی افزایشی و بعضی دیگر کاهشی بودند، به این ترتیب که با افزایش زمان تیمار، فعالیت پراکسیداز در بعضی پایه ها زیاد و در بعضی دیگر کم می شود که این موضوع نشان دهنده واکنش متفاوت درختان به تنش هاست.