ساختار ملکولی ونر خم کننده عمقی بندهای انگشت اسب پس از درمان موارد تجربی جراحت توسط بتا آمینو پروپیونیتریل فومارات (BAPN-f)

بتاآمینوپروپیونیتریل فومارات (BAPN-f) یک ماده شیمیایی با اثرات قوی ضد بافت اسکار می باشد. این ماده شیمیایی به واسطه ممانعت آنزیمی از ایجاد ارتباطات عرضی بین الیاف کلاژن بویژه (HP Crosslinking) HP جلوگیری می کند. تاکنون تاثیر این ماده شیمیایی بر ساختار ملکولی وتر خم کننده عمقی بندهای انگشت در اسب گزارش نشده است. اما گزارشهای اندکی دال بر اثرات مثبت این ماده شیمیایی در التیام وترهای حاد و تحت حاد وجود دارد. در این مطالعه اثرات بتاآمینوپروپیونیتریل فومارات بر ساختار ملکولی وتر به میزان 0.9 میلیگرم در هر میلی لیتر دارو در جراحات تجربی وترهای خم کننده اسب در مقایسه با اثرات التیامی سرم فیزیولوژی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این تحقیق تعداد 8 راس اسب دورگ به ظاهر سالم با میانگین سنی 7 سال و میانگین وزن 320 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. تحت بیهوشی عمومی و با روش Splitting به صورت زیگ زاک جراحات در طول 3 سانتیمتر وتر خم کننده عمقی یک اندام قدامی در هر اسب ایجاد، سپس اسبها به صورت تصادفی به دو گروه 4 راسی تقسیم شدند و به ترتیب 0.9 BAPN-f میلیگرم در هر میلی لیتر و 0.9 NaCl درصد را به صورت تزریق داخل وتری دریافت نمودند. عمل تزریق داخل وتری به صورت یک روز در میان برای 5 نوبت متوالی تکرار شد. شصت روز پس از آخرین تزریق داخل وتری اسبها معدوم و به شکل متعارف نمونه های لازم جهت آنالیز بیوشیمیایی از وتر خم کننده دست مورد مطالعه هر اسب اخذ شد. در مطالعه بیوشیمیایی میزان DNA به دست آمده در بین دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد (P<0.05). اما مقدار PSGAGs و کلاژن در گروه دریافت کننده BAPN-f به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.05). در این بین مقدار ارتباطات عرضی از نوع HP در حیوانات دریافت کننده BAPN-f نیز به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه، تزریق داخل وتری BAPN-f به میزان 0.9 میلیگرم در میلی لیتر قویا مانع ارتباطات عرضی از نوع HP در ابتدای روند التیام بین الیاف کلاژن شده و به طور معنی داری به التیام وترها کمک می کند.