مقایسه روش های تشخیصی تهاجمی و غیرتهاجمی عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان

شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته می باشد. عفونت هلیکوباکترپیلوری از علل شایع گاستریت درکودکان و بزرگسالان بوده و ارتباط مشخصی بین این باکتری و زخم معده، بیماری های لنفوپرولیفراتیو به خصوص لنفوم مالت وجود دارد. میزان شیوع این عفونت در کودکان براساس وضعیت اقتصادی واجتماعی آنها متغیر است. هدف از این مطالعه ارزیابی چهار روش تشخیصی برای تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری شامل روش های تهاجمی(آزمون اوره آز و بافت شناسی) و روش های غیر تهاجمی (آزمون های سرولوژی وآنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در مدفوع) می باشد.
طی مطالعه یک ساله 100 کودک که با دل درد مزمن از مناطق مختلف شمال غرب کشور به بیمارستان کودکان تبریز مراجعه نموده بودند، مورد بررسی و تحت آندوسکوپی و آزمون های سرولوژیک و بررسی آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در مدفوع به روش الیزا قرار گرفتند. در این مطالعه، بیوپسی روش استاندارد طلایی تشخیصی در نظر گرفته شد. یافته ها جمع آوری و با روش های آماری رایج مورد بررسی قرار گرفت.
60% بیماران از نظر عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیوپسی مثبت بودند. در این مطالعه آزمون اوره آز با حساسیت 58 و ویژگی 90%، سرولوژی با حساسیت 55 و ویژگی 87% و آزمون آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری در مدفوع با حساسیت 8/54 و ویژگی 4/79% بدست آمد.
جهت تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری انجام آندوسکوپی و بیوپسی روش استاندارد طلایی می باشد ولی اگر به هر علت امکان انجام آنها وجود نداشته باشد انجام آزمون های سرولوژی، آزمون آنتی ژن هلیکوباکترپیلوری درمدفوع جایگزین مناسبی برای بیوپسی می باشد.