بررسی آثار تابش لیزر کم توان هلیوم نئون بر التیام نقص استخوانی جزئی ایجاد شده در موشهای صحرایی که به طور تجربی دیابتی شده اند

تعیین اثر تابش لیزر کم توان هلیوم نئون بر ویژگی های بیومکانیکی نقص استخوانی جزئی ایجاد شده در استخوان تیبیای موش صحرایی دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین

در این تحقیق که به روش تجربی انجام شد، بیست سرموش صحرایی نر در این تحقیق به کار رفت. موشها به وسیله یک بار تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان mg/kg60 دیابتی شدند. بعد از گذشت یک ماه تحت شرایط استریل و بیهوشی عمومی یک نقص استخوانی جزئی در نیمه طول استخوان تیبیا سمت راست موشها ایجاد شد. موشها به گروه های شاهد و تجربی 1و 2 تقسیم شدند. به موشهای گروه های تجربی 1و2 لیزر کم توان هلیوم نئون با دوز 2 J/cm1 / 2 و 2 J/cm66/ 11 سه روز در هفته به مدت شش هفته تابیده شد. سپس موشها کشته شدند و استخوان تیبیا جدا شد و تحت آزمایش بیومکانیکی سه نقطه قرار گرفت.داده های گروه ها به روش آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل آماری شد و به صورتmean±SEM ارایه شدند.

انرژی جذب شده ((Nmm در گروه های تجربی یک، شاهد و تجربی به ترتیب3/45 ±52، 2/35± 2/ 44 و 1/20 ±3/36 بود. نیرو در نقطه شکست ((Nmm در گروه های تجربی یک، دو و شاهد به ترتیب 2/13 ±2/34، 6/18 ±6/32 و 4/27± 8/31 بود. نیرو در واحد سطح ((N/mm گروه های تجربی یک، شاهد و تجربی دو بترتیب 57/3± 2/8، 04/4 ±2/8 و96/4± 7 بود. اختلاف معنی دار آماری بین پارامترهای فوق و همچنین سفتی نمونه ها، حداکثر نیرو و سطح مقطع نمونه ها هم مشاهده نشد.

تابش لیزر کم توان هلیوم نئون بر نقص استخوانی جزئی استخوان تیبیای موشهای صحرایی دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین باعث بروز تغییرات مثبت بر فرایند التیام شکستگی از دیدگاه بیومکانیکی نشد..