تعیین قدرت لنز داخل چشمی در بیماران دارای سابقه چربی کراتوتومی شعاعی

گزارش نتایج روش های مختلف تعیین کراتومتری واقعی قرنیه و نیز تعیین قدرت لنز داخل چشمی (IOL) در چشم هایی که قبلا تحت عمل کراتوتومی شعاعی (RK: radial keratotomy) با یا بدون کراتوتومی آستیگماتیک قرار گرفته بودند.
روش پژوهش: مطالعه بر روی 10 چشم از 7 بیمار انجام شد. قدرت قرنیه از دو طریق (contact lens methods) CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی تعیین شد. سپس قدرت IOL با استفاده از 3 فرمول SRK II، SRKT و H II (Holladay II) محاسبه گردید. در جراحی آب مروارید، برای همه چشم ها، از قدرت IOL محاسبه شده با فرمول H II استفاده شد. سپس نتایج رفرکتیو بیماران 3 ماه بعد از عمل گزارش شد. برای مقایسه با فرمول های دیگر، با استفاده از این قانون که هر 5/1 دیوپتر تغییر در سطح IOL باعث 1 دیوپتر تغییر در رفرکشن بیمار در سطح عینک می شود؛ رفرکشن بیماران با لنزهای محاسبه شده به وسیله سایر فرمول ها تعیین گردید و با فرمول H II مقایسه شد.
رفرکشن بعد از عمل در 8 چشم که از روش CLM استفاده شده بود؛ بین 00/2+ تا 00/3- دیوپتر بود. در هر دو روش CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری، میزان دوربینی بعد از جراحی آب مروارید با فرمول SRK II بیش تر از SRKT و با SRKT بیش تر از H II بود. هم چنین متوسط معادل کروی در استفاده از روش متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی با فرمول H II، 08/0 و در استفاده از روش CLM با فرمول H II، 05/0- بود.
به نظر می رسد که در بیماران دارای سابقه RK، متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی به عنوان کراتومتری، از دقت قابل قبولی در مقایسه با روش CLM برخوردار است و نیز دقت فرمول H II برای تعیین قدرت IOL بعد از RK از فرمول های SRK II و SRKT بیش تر و نتایج آن به امتروپی نزدیک تر و قابل قبول تر است.