مقایسه دو روش کارگذاری لنز داخل چشمی در جراحی آب مروارید کودکان

مقایسه نتایج کارگذاری لنز داخل چشمی (IOL) در فضای کپسولی با کارگذاری هاپتیک لنز در فضای شیار سیلیاری و گیر انداختن (capture) اپتیک در کپسول خلفی در جراحی آب مروارید کودکان.
روش پژوهش: هجده چشم از 9 کودک دچار آب مروارید مادرزادی دوطرفه در محدوده سنی 8-5/2 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. چشم های هر بیمار به طور تصادفی در یکی از گروه ها قرار گرفت. در یک چشم (گروه کپسولی) پس از انجام کپسولورکسیس قدامی، آسپیریشن عدسی، ویترورکسیس خلفی و ویترکتومی قدامی، IOL هیدروفوب آکریلیک (Acrysof: MA60BM) داخل فضای کپسولی کار گذاشته شد. در چشم دیگر (گروه شیاری) با فاصله زمانی 2 تا 4 ماه، عمل جراحی به همان روش انجام گردید و IOL از همان نوع در فضای سولکوس قرار داده و سپس اپتیک لنز در کپسول خلفی گیر انداخته شد. بیماران دست کم به مدت 18 ماه پی گیری شدند. حدت بینایی، کدورت کپسول خلفی و سایر عوارض احتمالی در دو گروه بررسی شدند.
میانگین سنی بیماران 7/11/5 سال (5/2 تا 8 سال) و مدت پی گیری 2/5±6/25 ماه (18 تا 35 ماه) بود. میانگین بهترین دید اصلاح شده در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت. در هیچ مورد از دو گروه، کدورت محور بینایی و جابه جایی قابل ملاحظه IOL مشاهده نشد. واکنش شدید اتاق قدامی و تشکیل فیبرین روی IOL در دو چشم از هر گروه دیده شد. چسبندگی عنبیه به کپسول قدامی (posterior synechia) در یک چشم از گروه کپسولی اتفاق افتاد.
در جراحی آب مروارید کودکان، انجام کپسولوتومی خلفی به همراه ویترکتومی قدامی و استفاده از لنزهای آکریلیک هیدروفوب، احتمال کدورت محور بینایی را به حداقل می رساند. در مواردی که به دلایلی نتوان IOL را در فضای کپسولی کار گذاشت؛ قرار دادن هاپتیک لنز در شیار سیلیاری و گیر انداختن اپتیک آن در کپسول خلفی، روش جایگزین مناسبی است.