بررسی ارتباط بین قدرت گرفتن و زبردستی در دو گروه سنی 45 25 و 85 65 سال

با توجه به افزایش تعداد سالمندان، توجه به این گروه از اجتماع از جنبه های مختلف درمانی، اقتصادی شغلی و... ضروری به نظر می رسد. تعداد زیادی از سالمندان از عملکردهای مربوط به دست خود شکایت دارند که این نقصان عملکرد عواقبی از قبیل عدم استقلال در فعالیتهای روزمره زندگی، از دست دادن شغل و... به جای می گذارد. هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین قدرت گرفتن و زبردستی در دو گروه سنی 45-25 و 85-65 سال می باشد.
100 نفر در دو گروه سنی 45-25 و 85-65 سال با میانگین سنی (انحراف معیار) 61/53 (60/20) سال به روش مقطعی در این مطالعه شرکت نمودند. پس از کسب رضایت و آشنایی فرد با نحوه انجام آزمون، آزمونگر قدرت عضلانی و زبردستی را سه بار در هر فرد ارزیابی کرده میانگین اعداد بدست آمده را در جدول داده ها ثبت کرد. در پایان اطلاعات کسب شده توسط نرم افزار SPSS ویراست 5/11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین قدرت گرفتن در گروه سنی 45-25 سال بیشتر از گروه سنی 85-65 سال بود. در هر دو گروه آقایان به میزان قابل توجهی قدرت گرفتن بیشتری نسبت به خانم ها داشتند. براساس تحقیق مشخص شد که زبردستی با افزایش سن کاهش می یابد و بین دو گروه سنی نتایج زبردستی دارای اختلاف معنی داری بود. اختلاف میانگین در دو گروه آقایان و خانم ها از لحاظ زبردستی معنی دار نبود. بررسی ارتباط بین قدرت گرفتن و زبردستی براساس ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین قدرت گرفتن و زبردستی ارتباط معنی داری وجود ندارد.
زبردستی با عواملی از قبیل سن، استفاده عملکردی از دست ارتباط دارد. قدرت گرفتن نیز با جنسیت و سن ارتباط دارد. با افزایش سن در هر دو جنس این ویژگی ها دچار نقصان می گردند. قدرت گرفتن و جنسیت بر روی زبردستی تاثیری ندارد.