درآمدی بر فرهنگ سیاسی در ایران
واژه فرهنگ سیاسی، که در ابتدا هردر آن را ابداع کرد، (1) جنبه های خاصی از فرهنگ عمومی جامعه را، که به زندگی سیاسی نظر دارد، بیان میکند و به مسایلی مانند چگونه حکومت کردن معطوف است. (2) در تعریف بال «فرهنگ سیاسی، ترکیبی از امتیازها، اعتقادات، شور و احساس و ارزشهای جامعه است که با نظام سیاسی و مسایل سیاسی ارتباط دارد.» (3) نزد پای و وربا «فرهنگ سیاسی از نظام اعتقادی تجربی، نمادهای معنادار و ارزشهایی که نمایانگر کیفیت انجام فعالیتهای سیاسیاند، تشکیل مییابد». (4) آلموند و وربا کارامدترین تعریف را از فرهنگ سیاسی در کتاب فرهنگ مدنی چنین ارایه کرده اند: «الگوهای جهت گیری، (Orientation) سبتبه موضوعات سیاسی، (Political Objects) ،نظیر احزاب، دادگاه ها، قانون اساسی و تاریخ دولت. جهتگیری به معنی داشتن استعداد و آمادگی، (Predisposition) برای اقدام سیاسی است که عواملی نظیر سنت، خاطرات تاریخی، انگیزهها، هنجارها، احساسات، عواطف و نمادها این اقدامات را تعیین میکنند. جهت گیریها را میتوان به انواع مختلفی تقسیم کرد: جهت گیریهای شناختی، (Cognitive Orientations) که عبارت است از معرفت و آگاهی به موضوعات سیاسی، جهت گیریهای عاطفی، (Affective Orientations) ،یعنی عواطف و احساسات درباره موضوعات سیاسی، و جهت گیریهای ارزشی، (Evaluative Orientations) به معنی قضاوت درباره موضوعات سیاسی.»
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.