بررسی غلظت پلاسمایی روی و مس و نسبت آنها در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و مقایسه آنها با گروه شاهد

امروزه نقش فلزاتی چون روی و مس در بیماری های التهابی بسیار مورد توجه قرارگرفته است زیرا بسیاری از آنها نقش فعال کننده فرآیندهای متابولیکی را در بافت مفاصل و عملکرد سیستم ایمنی ایفا می کنند. مطالعات متعددی این ارتباط را نشان داده است و عده ای هم مرتبط ندانستند. هدف از این مطالعه ارزیابی غلظت پلاسمایی روی و مس در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئیدRA)) مراجعه کننده به کلینیک روماتولوژی در ساری و مقایسه آنها با گروه شاهد بود.

در این بررسی 80 نفر وارد مطالعه شدند که 40 نفر آنها بیماران مبتلا به RA و 40 نفر به عنوان گروه شاهد بودند. بیماران با گروه شاهد از نظر سن و جنس همسان سازی شدند و از تمام افراد 10 میلی لیتر خون وریدی گرفته شد. برای به دست آوردن غلظت پلاسمایی روی و مس از دستگاه اسپکترومتر جذب اتمی استفاده شد.

میزان غلظت روی در بیماران در مقایسه با گروه شاهد به صورت معنی داری کمتر بود اما میزان غلظت مس بین این دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد. بین میانگین غلظت روی و مس در بیماران ارتباط معنی داری وجود نداشت، اما بین میانگین غلظت روی و نسبت غلظت Zn/Cu ارتباط معنی داری وجود داشت و این ارتباط معنی دار بین میانگین غلظت مس و نسبت غلظت Zn/Cu هم وجود داشت. ارتباط بین غلظت روی و این نسبت قوی تر بود یعنی کاهش غلظت روی در کاهش این نسبت موثرتر بود.

به نظر می رسد در مبتلایان به RA غلظت پلاسمایی روی در مقایسه با افراد شاهد به صورت معنی داری کمتر بوده است ولی غلظت پلاسمایی مس تفاوت بارزی نداشت. در مورد این که آیا بیماران مبتلا به RA نیازمند مصرف مکمل های روی، در طی درمان خود می باشند یا خیر به مطالعات بیش تری نیازمند است.