چون مهر فرزند؛ گفتاری در جایگزینی رحم از منظر فلسفه حقوق

حقوق برای تایید یا رد جایگزینی رحم و یا تعیین مادر و پدر برای فرزند می تواند به عنصر، به انس نظر داشته باشد؛ رفتاری که انس را مضاعف می کند، حقوقی/ اخلاقی است و رفتاری که انس را تضعیف کند، غیرحقوقی و غیر اخلاقی. نخست باید فرزند در مرکز مطالعه فلسفه حقوق درباره رحم جایگزین قرار گیرد، و سپس حقوق مادران در ساختار آن تعریف شود. ما این مدعا را در اینجا «مهر فرزند» نام می نهیم.
تا جایی که هنوز در اثبات جایگزینی رحم یا در نفی آن، دلیلی روشن نیست، باید از وضع قانون گریخت و به رویه قضایی فرصت داد تا در هر مورد، با نظر کردن به همه اصول و قواعد حقوقی، بهترین راه را انتخاب کند. باید اذعان کرد که اغلب، قراین به سود صاحب نطفه است و فهم متعارف، عشق صاحب اسپرم و صاحب تخمک را قوی تر از محبت صاحب رحم می شناسد. اما جایی که حقیقت در پرده ابهام است و ادعای مهر و محبتها با یکدیگر پهلو می زند قاضی سرانجام کسی را مادر خواهد دانست که در مجموع، شایسته مادری است. حفظ مصلحت و غبطه کودک، شرط اول قدم است و در هر مورد جداگانه باید این صرفه را با تکیه بر قراین و امارات تعیین کرد؛ آن که برای زیبایی اندامش و پرهیز از درد، از بچه دار شدن امتناع می کند و به رحم جایگزین روی می آورد باید این انتظار را داشته باشد که دادگاه، در موضعی ضعیف تر از زنی بنشاندش که درد زه را تحمل کرده است. به عکس، در موردی که مرد و زنی در آخرین چاره، به رحم جایگزین روی آورده اند، دادرس باید آنان را به کودک، نزدیکتر از زنی بداند که به اضطراری مالی، به آن تن داده است. همچنین برای حل معضل حقوقی جایگزینی رحم، باید بیش از آنکه به حقوق قراردادها تکیه کنیم، بر حقوق مسئولیت مدنی تاکید ورزیم. پس اگر دادگاه صاحب تخمک را مادر بداند، باید به مادر حامل، حق داد که پس از وضع حمل، برای جدایی از محبوب خود، از صاحبان نطفه، خسارت معنوی مطالبه کند.