بررسی اثر محلول آلبندازول سولفواکساید در از بین بردن پروتواکسولکس های اکینوکوکوس کرانولوزوس

هیداتیدوز دارای انتشار جهانی بوده و به عنوان یکی از بیماری هایی که می تواند چندین ارگان متعدد بدن را درگیر کند، از اهمیت به سزای ی برخوردار است. این بیماری عوارض متعددی نیز می تواند داشته باشد و درمان آن هزینه و مشکلات خاص خود را دارد. شناخت روش های تشخیصی و مهمتر از آن درمان کیست هیداتید با توجه به شیوع نسبتا قابل توجه این بیماری، اهمیت به سزای ی در اعاده سلامتی بیماران دارد. درمان قطعی بیماری جراحی می باشد، و در موارد خاص آلبندازول موثرترین دارو در درمان کیست هیداتید مورد استفاده قرار می گیرد. آلبندازول پس از مصرف به سرعت جذب و به سولفوکساید که متابولیت اصلی و فعال دارو می باشد تجزیه می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر کشندگی آلبندازول سولفوکساید در غلظت ها و زمان های متفاوت بر روی پروتواسکولکس ها در محیط آزمایشگاهی می باشد.
این مطالعه از نوع مداخله ای تجربی بود. پس از جداسازی صدها کیست هیداتید از اندام های آلوده دام های کشتار شده، بعد از بررسی های لازم در مورد بارور بودن کیست ها، پروتواسکولکس های آنها تخلیه و با سرم فیزیولوژی شستشو داده شد و میزان viability آنها زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. محلول آلبندازول سولفوکساید در غلظت های μg/ml 25، μg/ml 50، μg/ml 100 حاضر گردید سپس تعداد معینی از پروتو اسکولکس ها به لوله های حاوی سولفوکساید ریخته شد و در زمان های متفاوت آزمایشات انجام گرفت. در مرحله بعد به کمک میکروسکوپ درصد زنده ماندن آنها از روی حرکت سلول های شعله ای تعیین و ثبت شد.
نتایج نشان داد بین افزایش مدت زمان و مقدار غلظت دارو و زنده ماندن پروتواسکولکس ها رابطه مستقیم وجود دارد. در گروهی که آلبندازول سولفوکساید با غلظت μg/ml 100 استفاده شده بود تا دقیقه 20 بر روی پروتواسکواکس ها اثر نداشت، فقط با افزایش مدت زمان در دقیقه 60، 60% پروتواسکولکس ها از بین رفته بودند. در صورتی که در غلظت μg/ml 50 تا دقیقه 35 هیچ اثری نداشت و در دقیقه 60، فقط 40% پروتواسکولکس ها مرده بودند.
با توجه به نتایج تحقیق و محدودیت زمانی که جراحان در اتاق عمل دارند، آلبندازول سولفوکساید نمی تواند به عنوان یک داروی مناسب در از بین بردن پروتواسکولکس های کیست هیدا تید بیماران در حین جراحی و جلوگیری از عود مجدد بیماری استفاده شود