بررسی مقایسه ای نرم کردن دهانه ی سرویکس توسط پروستاگلندین و سوند فولی

سقط با شیوع 15 درصد شایع ترین عارضه بارداری می باشد که در طی سه ماهه اول و دوم حاملگی اتفاق می افتد. از نظر فیزیولوژیک دستگاه تناسلی توانایی دفع محصولات حاملگی را ندارد(1)، زیرا سرویکس مطلوب و انقباضات رحمی (به عنوان دو عامل اساسی در زایمان) وجود ندارد. البته سرویکس مطلوب عامل مهمتری می باشد (2). سرویکس مطلوب یا نرم کردن سرویکس یا ripening سرویکس اشاره به افاسمان و دیلاتاسیون سرویکس دارد که به طور طبیعی در پایان سه ماهه سوم قبل از زایمان خودبخود آغاز می شود (3).
این پژوهش مطالعه ای کارآزمایی و یک سو کور است که به منظور بررسی تاثیر نرم کردن دهانه سرویکس توسط پروستاگلندین و سوند فولی بر مدت زمان زایمان، طول مدت بستری، میزان هزینه ی بیمار، میزان بروز سقط ناقص، تهوع و استفراغ و خونریزی انجام شد.
در این تحقیق، 70 زن باردار با سن حاملگی 28-14 هفته و سرویکس غیرآماده که نیازمند آماده سازی سرویکس بودند به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. یک گروه شیاف واژینال دینوپورستون (2mg) دریافت کردند که این دوز پس از 6 ساعت در صورت نیاز تکرار می شد. برای گروه دیگر یک کاتتر فولی در اینترنال OS سرویکس قرار داده شد که با 30ml نرمال سالین پر شد و تحت کشش قرار می گرفت. در هر دو گروه تقریبا دردهای رحمی اکسی توسین بعد از 12 ساعت ایجاد گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه، پرونده و معاینه بیمار استفاده شد. جهت مقایسه مقادیر متغیرهای کیفی در دو گروه از آزمون کای دو و برحسب شرایط از آزمون دقیق فیشر و برای مقادیر متغیرهای کمی از آزمون T استفاده گردید.
یافته های های پژوهش: براساس نتایج این پژوهش، دو گروه از لحاظ میزان هزینه و مدت زمان بستری و میزان بروز سقط و خونریزی و تهوع و استفراغ تفاوت معنی داری نداشتند(05/0P>)، اما از نظر تغییرات مقیاس بیشاپ و مدت زمان زایمان اختلاف معنی دار بود (05/0P<).
از آنجایی که امکان انجام آزمون کای دو وجود نداشت، نمی توان در خصوص تفاوت از نظر بروز آمبولی ریوی و آندومتریت و پارگی رحم در دو گروه قضاوت نمود و باید تحقیقات کاملتر با حجم های بیشتر انجام گیرد. در گروه سوند فولی تغییرات مقیاس بیشاپ بیشتر و مدت زمان زایمان کمتر از گروه پروستاگلندین بود. بنابراین استفاده از سوند فولی توصیه می شود.