بررسی میزانهای بقاء و عوامل پیش آگهی دهنده آن در مبتلایان به سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال در ایران به عنوان چهارمین سرطان شایع در هر دو جنس به شمار می رود. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میزانهای بقاء و عوامل موثر بر پیش آگهی در این بیماران صورت پذیرفت. در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال ثبت شده در مرکز ثبت سرطان مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. وضعیت حیاتی تمامی بیماران پیگیری و مشخص گردید. تابع احتمال بقاء بر اساس روش کاپلان- میر محاسبه و با استفاده از آزمون Log-rank مقایسه گردید. جهت تعیین مهمترین عوامل موثر بر پیش آگهی بیماران از مدل کاکس استفاده شد.
یافته های پژوهش: از مجموع 1138 بیمار، اطلاعات بقاء در مورد 1127 بیمار شامل 690 مرد (2/61 درصد) و 437 زن (8/38درصد) بدست آمد. میانگین بقاء در بیماران 1/105 (حدود اطمینان 95درصد: 1/95-1/115) ماه بدست آمد. روش کاپلان میر نشان داد میزان های بقاء 1، 3، 5، 7، 10 و 15 ساله بیماران به ترتیب 1/91، 1/73، 0/61، 4/59، 9/47 و 9/25 درصد بوده است. در تحلیل چند متغیره با استفاده از مدل کاکس، اندازه ی تومور، متاستاز، شاخص توده بدنی، وضعیت تاهل وgrade تومور به عنوان متغیرهای مستقل مرتبط با بقاء بیماران شناخته شدند(05/0>P). متغیر های فوق به عنوان مهمترین عوامل پیش آگهی دهنده بقاء در سرطان کولورکتال به حساب می آیند و با تشخیص زودرس سرطان با برنامه های بیماریابی موثر و مفید می توان بر طول عمر بیماران افزود.