بررسی افسردگی در مبتلایان به آسم مراجعه کننده به بیمارستان شهدای کارگر شهر یزد در سال 1385

افسردگی از شایع ترین اختلالات روانی است که در بیماران مبتلا به امراض مزمن، سرطان ها و آسم از شیوع بالایی برخوردار است. هدف از بررسی حاضر ارتباط افسردگی با بیماران مبتلا به آسم می باشد.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به بیمارستان شهدای کارگر شهر یزد از خرداد لغایت ماه 1385 انجام گرفت. پس از اخذ رضایت از بیماران پرسش نامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و سابقه بیماری و نیز آزمون Beck (13 گزینه ای) توسط پرسشگر از بیماران تکمیل شد. داده ها با آزمون های آماری کای دو و در صورت لزوم آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند..
در کل 330 بیمار مبتلا به آسم مورد مطالعه قرار گرفتند که 54 درصد آنها مرد و 46 درصد زن بودند. میانگین سنی بیماران 45/15± 47/54 سال (محدوده 88-20 سال) بود. 79 درصد از بیماران مبتلا به آسم دارای درجاتی از افسردگی بودندکه در مقایسه با جمعیت عادی شهر یزد (شیوع 34درصد) بطور معنی داری بیشتر است (0001/0>P). ارتباط معنی داری بین زنان و مردان از نظر ابتلای به افسردگی بدست نیامد. خطر افسردگی در افراد تحصیل کرده دو برابر افراد بی سواد بود (05/0>P). درجات افسردگی با سطح تحصیلات ارتباط داشت، به نحوی که با افزایش تحصیلات میزان افسردگی کاهش داشت (001/0=P). همچنین بین سن و میزان افسردگی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (007/0=P). خطر بروز افسردگی با افزایش سابقه آسم ارتباط معنی داری داشت.(012/0=P) شیوع افسردگی در مبتلایان به آسم بیشتر از افراد جامعه است و با سابقه ابتلای به آسم رابطه مستقیمی دارد. لذا شناخت و درمان زود هنگام بیماری آسم می تواند از عوامل خطرزای افسردگی پیشگیری نماید