بررسی اثرات پیاز و زنجبیل بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی

استفاده ازپیاز و زنجبیل از زمانهای گذشته درزندگی انسانها کاربرد دارویی و غذایی داشته است. اخیرا"نشان داده شده است که این گیاهان دارای فعالیت آنتی اکسیدانتی بسیار بالایی میباشند.باتوجه به نقش آنتی اکسیدانتها برروی پارامترهای سلامتی اسپرم و به منظور پی بردن به اثرات این مواد برمیزان اسپرماتوژنز در موش صحرایی، این تحقیق انجام شده است.
بدین منظور،25 سر موش صحرایی نژاد ویستار، به پنج گروه(چهار گروه تحت مطالعه ویک گروه کنترل) تقسیم شدند. هر چهار گروه تحت مطالعه (20=n) و کنترل(5=n) در شرایط یکسان از لحاظ محل زندگی، نوع ماده غذایی و آب آشامیدنی نگهداری شدند. گروه های تحت مطالعه اول و دوم توسط آب پیاز تازه تغذیه شدند بدین ترتیب که گروه اول mg/kg100 و گروه دوم mg/kg50 دریافت نمود. گروه های تحت مطالعه سوم و چهارم تحت تاثیر پودر ریزوم زنجبیل قرار گرفتند بدین ترتیب که گروه سوم mg/kg100 و گروه چهارم mg/kg50 دریافت نمودند. گروه کنترل، روزانه به مدت 20 روز پی درپی آب مقطر را به میزان mL4 به صورت گاواژ دریافت کردند.در روز بیستم از ناحیهء اپیدیدیم، اسپرم ها جمع آوری شد وبلافاصله ازنظرتعداد، درصد تحرک و قابلیت زیست اسپرم ها مورد آنالیزقرار گرفتند.
بررسی های آماری نتایج حاصله نشان داد که میزان و درصد قابلیت زیست و قدرت تحرک اسپرم، درتمامی گروهای تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری (05/0 P<) پیدا کرده بود.
تعداداسپرم ها فقط در گروه تحت مطالعه اول (پیاز با دوز بالا) در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی داری داشته است (05/0 P<) ولی در سایر گروه های تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود ندارد. همچنین مقایسه یافته های توزین بافت بیضه در تمامی گروه های تحت مطالعه درمقایسه با گروه کنترل نشان داد که وزن بافت بیضه در تمامی گروه ها یکسان است.
از آنجا که، در گروه تحت مطالعه ی اول در مقایسه با سایر گروهای تحت مطالعه تمام پارامترهای باروری اسپرم افزایش یافته بودند، لذا احتمال می رود که استفاده از پیاز با این دزمیتواند برروی پارامترهای باروری اسپرم مفید واقع شود.