بررسی تغییرات سایتوکینهای پیش التهابی و عامل فعالیت التهاب عروقی پس از تمرینات استقامتی منظم

شواهد زیادی نشان می دهندکه سایتوکینهای پیش التهابی و مولکولهای چسبان سلولی که موجب افزایش فعالیت آندوتلیال عروقی می شوند و به عنوان شاخصهای التهابی جدید معرفی گردیده اند، در پیش بینی و پیشگویی بیماری های قلبی عروقی از حساسیت و دقت بیشتری برخوردار بوده و نقش مهمی در پاتوژنز آترواسکلروز دارند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سایتوکینهای پیش التهابی و عامل فعالیت التهاب عروقی پس از تمرینات استقامتی منظم در موشهای ویستار بود.
دراین مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر 3 ماهه ویستار در محیطی کنترل شده نگهداری و به طور تصادفی در دو گروه کنترل (12= n با وزن 3 ± 211 گرم) و تجربی(12= n با وزن 7 ± 208 گرم) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته و هفته ای 3 جلسه با مدت و شدت مشخص اجرا و خونگیری پس از 14 ساعت ناشتا در مراحل مختلف و با شرایط مشابه انجام شد. برای آنالیز بیوشیمیایی و سنجش مقادیر sICAM-1 از کیت تجاری الایزا شرکت R&D و برای سنجش مقادیر IL-1β و TNF-α از کیتهای تجاری الایزا شرکت Koma استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای t وابسته و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری آماری 05/0= P در نظر گرفته شد.
یک جلسه تمرین استقامتی در مقادیر شاخصهای التهابی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری ایجاد نکرد. پس از 12 هفته، در مقادیر IL-1β (045/0= p)، TNF-α (047/0= p) و sICAM-1 (028/0= p)گروه کنترل افزایش معنی داری دیده شد. در حالی که مقادیر IL-1β (002/0= p)، TNF-α (016/0= p) و sICAM-1 در گروه تجربی کاهش معنی داری یافت(000/0= p)، و در مقایسه بین گروه های کنترل و تجربی در متغیرهای IL-1β (039/0= p)، TNF-α (028/0= p)، sICAM-1 تفاوت معنی داری مشاهده گردید. (000/0= p) نتایج این تحقیق نشان داد با توجه به حساسیت و دقت بیشتر شاخصهای التهابی جدید، اندازه گیری این شاخصها، ابزار سودمندی در تشخیص التهاب و اختلالات عروقی و پیشگوی بیماری های قلبی عروقی است و از طرفی تمرینات استقامتی منظم و طولانی مدت(55 تا 85 درصد Vo2max) با کاهش مقادیر این شاخص ها (IL-1β، TNF-α و sICAM-1) و کاهش التهاب، در پیشگیری، کنترل و کاهش آترواسکلروز نقش موثری ایفا نماید.